Στο ανασκαμμένο τμήμα της Κάτω πόλης της αρχαίας Έδεσσας είναι ορατά: τμήμα της οχύρωσης, τμήμα του κεντρικού δρόμου και κτήρια με τις δευτερεύουσες παρόδους στα δεξιά και αριστερά του.

Από την οχύρωση έχει αποκαλυφθεί η νότια πύλη των τειχών, που εντάσσεται στα όρια ορθογώνιου πύργου με εγγεγραμμένη κυκλική αυλή στο εσωτερικό του, καθώς και το τείχος αριστερά και δεξιά της σε μήκος 60 και 130 μ., αντίστοιχα. Η πύλη και το τείχος σώζονται σε ύψος 4-5 μ. Η κατασκευή τους τοποθετείται στα πρώιμα ελληνιστικά χρόνια. Έχουν όμως επιδιορθωθεί στα υστερορωμαϊκά και στα παλαιοχριστιανικά χρόνια.

Η κεντρική οδός της αρχαίας πόλης, που έχει αποκαλυφθεί σε μήκος 80 μ., περιστοιχίζεται από στοές. Οι κίονες και τα κιονόκρανά τους προέρχονται από παλαιότερα κτήρια. Ο ένας, μάλιστα, είναι κατάγραφος από επιγραφές, που αναφέρονται σε αναθέσεις δούλων (απελευθερώσεις) στη μεγάλη εδεσσαϊκή θεά, τη Μα. Κατά μήκος του κεντρικού δρόμου και των παρόδων έχει αποκαλυφθεί μία σειρά από κτήρια, που κυρίως χρονολογούνται στην τελευταία φάση της ζωής της πόλης, τα παλαιοχριστιανικά χρόνια, ενώ έχουν εντοπιστεί και τοίχοι ή τμήματα κτηρίων των ελληνιστικών ή των υστερορωμαϊκών χρόνων.

Τα κτήρια είναι καταστήματα κατά μήκος της κεντρικής οδού, στρατιωτικές πιθανότατα εγκαταστάσεις σε επαφή με το τείχος, ένα τριμερές κτήριο με πιθάρια στο εσωτερικό του, ίσως αποθήκη, κατοικίες και τέλος ένα παλαιοχριστιανικό συγκρότημα, του οποίου η έρευνα δεν έχει ολοκληρωθεί. Πρόκειται για δύο αυλές με δάπεδο από σχιστόπλακες. Στη μία υπάρχει περίστυλη κρήνη, κατασκευασμένη από υλικό σε δεύτερη χρήση (φατνώματα - γείσα). Νεώτερη ανασκαφή, βόρεια της κρήνης, έχει φέρει στο φως αψιδωτή αίθουσα με μαρμάρινα δάπεδα και μαρμαροθετήματα, που, άλλοτε, ήταν πλούσια διακοσμημένη με εντοίχια ψηφιδωτά και τοιχογραφίες. Ο χώρος αποτελεί τμήμα του παλαιοχριστιανικού συγκροτήματος, το οποίο, πιθανώς, ήταν η έδρα των εκκλησιαστικών διοικητικών εξουσιών, κατά τα πρώιμα χριστιανικά χρόνια.