Ο χαμηλός τειχισμένος λόφος των Αγίων Θεοδώρων στην ανατολική ακτή του κόλπου της Αντίκυρας έχει ταυτιστεί από μελετητές με την αρχαία πόλη του Φωκικού Μεδεώνα. Κατά την περίοδο που την επισκέφτηκε ο Παυσανίας η πόλη ήταν ερημωμένη.

Η ακρόπολη περιβάλλεται από ισχυρή οχύρωση από την ανατολική, βόρεια και δυτική πλευρά του υψώματος, ενώ οι απόκρημνες νότιες παρειές του λόφου προσφέρουν φυσική οχύρωση από την πλευρά της θάλασσας. Τα τείχη που χρονολογούνται κατά τον 4ο αι. π.Χ., είναι κατασκευασμένα σύμφωνα με το ακανόνιστο ισοδομικό σύστημα τειχοδομίας, χωρίς συνδετικό υλικό στους αρμούς με μεγάλες λιθοπλίνθους.

Οι πρώτες ανασκαφές έγιναν το 1907 από τον αρχαιολόγο Γεώργιο Σωτηριάδη, ενώ τη δεκαετία του 1960, ανασκάφτηκε τμήμα εκτεταμένου αρχαίου νεκροταφείου με αδιάκοπη χρήση από τη Μεσοελλαδική εποχή (2100/2000 – 1600π.Χ.) μέχρι τον 2ο αι. π.Χ.

Στη βόρεια πλευρά του λόφου, το 1966 αποκαλύφθηκε θολωτός τάφος, όπου διατηρεί τον κτιστό δρόμο του, ενώ δεν διατηρείται η θόλος. Χαρακτηριστικό στοιχείο για το μνημείο αποτελεί η ύπαρξη μικρού πλευρικού δωματίου.