Σε μικρή απόσταση από το κέντρο της Δράμας, στην περιοχή των εργατικών κατοικιών, δρομολογήθηκε το 1991 ανασκαφική έρευνα στην προϊστορική τούμπα του Αρκαδικού. Ήρθαν στο φως αρχιτεκτονικά κατάλοιπα του αρχαιότερου μόνιμου νεολιθικού οικισμού της Δράμας. Η έρευνα διενεργήθηκε σε συνεργασία της Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Καβάλας και του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ο οικισμός έχει διάρκεια ζωής από την έναρξη της Νεότερης Νεολιθικής ως την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου.

Η νεολιθική κοινότητα του Αρκαδικού επέλεγε την ορθογώνια κατοικία, μονόχωρη, κατασκευασμένη με πλιθιά, λάσπη, κλαδιά και καλάμια. Το δάπεδο των κατοικιών ήταν απλό, από πατημένο πηλό, ενώ η στέγη ήταν μάλλον δικλινής, με σκελετό από δοκίδες, κλαδιά και καλάμια. Μέσα και έξω από τα σπίτια αποκαλύφθηκαν πηλοκατασκευές για την προετοιμασία και την παρασκευή των τροφών, όπως φούρνοι και εστίες. Οι τελευταίες κάλυπταν και ανάγκες φωτισμού και θέρμανσης. Δίπλα στις κατασκευές αυτές η ανασκαφή εντοπίζει εργαλεία και μαγειρικά σκεύη με σπόρους δημητριακών και οσπρίων. Βρέθηκαν αρκετοί τριπτήρες, γουδιά και άλλα λίθινα εργαλεία, λειασμένα και πελεκητά, που συμμετέχουν στην προετοιμασία της τροφής αλλά και σε οικοτεχνικές εργασίες, όπως η κατεργασία των δερμάτων και η κατασκευή των πήλινων αγγείων. Η μελέτη του αρχαιοζωολογικού υλικού έδειξε ότι η κτηνοτροφία της κοινότητας βασιζόταν στα βοοειδή, τα αιγοπρόβατα και τους χοίρους, ενώ παρόντα είναι επίσης είδη κυνηγιού και αλιείας γλυκού νερού.