Οι Κήποι του Πασά βρίσκονται ανατολικά των τειχών, πίσω ακριβώς από το Νοσοκομείο Αγ. Δημήτριος. Πρόκειται για διαμόρφωση ενός πευκοδάσους που αποτελούσε τον κήπο του Νοσοκομείου καθώς συμπίπτουν και οι χρονολογίες κατασκευής τους. Εντοιχισμένη επιγραφή σε κτίσμα του κήπου μαρτυρεί την χρονολογία κατασκευής 1904. Ο κήπος έχει έκταση περίπου 1000τ.μ. και ως κτίσμα φέρει ένα σιντριβάνι, μία σήραγγα γύρω από αυτό, μία στέρνα νερού για συγκέντρωση νερού, μία χαμηλή πύλη και ένα υπερυψωμένο καθιστικό, όλα μικρού μεγέθους κτίσματα που συνδέονται μεταξύ τους με δρομάκια, διαδρόμους και κλίμακες. Στη σύνθεση κυριαρχούν οι απομιμήσεις φυτικών και ζωϊκών μορφών, η ακατέργαστη πέτρα ή τούβλο, τα επικολλημένα σ? αυτό φυτικά απολιθώματα. Το νερό είχε σημαντική θέση στις συνθέσεις καθώς κυκλοφορούσε στις στέρνες, κυλούσε στα αυλάκια, ή λίμναζε στη στέρνα. Η εικόνα που έχουμε σήμερα είναι ελλιπής καθώς δεν σώζεται το σύνολο των κατασκευών.

Η ποιητική ονομασία του κήπου δεν γνωρίζουμε από πού προέρχεται, έτσι μεταφέρθηκε μέχρι σήμερα μέσα από τις μνήμες των κατοίκων της περιοχής. Σίγουρα δεν συνδέεται με κάποια έπαυλη ή σπίτι Τούρκο αξιωματούχου.

Οι κήποι του Πασά είναι δείγμα φανταστικής αρχιτεκτονικής, της τάσης δηλαδή για δημιουργία ποιητικής διάθεσης, έλλειψης ορθολογισμού και μίμηση της φύσης. Τεχνικά ακολουθεί χειρωνακτικές μεθόδους και αυθορμητισμό στην κατασκευή. Στο πλαίσιο αυτής της αρχιτεκτονικής τοποθετούνται συχνά τα έργα του Antoni Gaudi και ιδιαίτερα το πάρκο Guell στη Βαρκελώνη. Ο άγνωστος αρχιτέκτονας των κήπων του Πασά (πιθανόν Ιταλός) λειτούργησε πολύ αυτόνομα σε σχέση με την τάση αρχιτεκτονικής που ίσχυε την εποχή εκείνη στην πόλη. Το έργο του στέκει απομονωμένο και μοναδικό στην πόλη με μοναδικό του σύμμαχο μία αντίστοιχης τάσης στέρνα που βρίσκεται στον κήπο της έπαυλης Μοδιάνο, σημερινό Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης.