Κάστρο χτισμένο σε ομώνυμη θέση, εντός του οικισμού της Kατταβιάς. Πρόκειται για το νοτιότερο σημείο άμυνας της Ρόδου. Το 1408 αναφέρεται ως χωριό με οχύρωση, στην οποία μπορούσαν να βρουν καταφύγιο οι κάτοικοι σε περίπτωση επιδρομής. Υπήρξε καταφύγιο για τους κατοίκους του Mεσαναγρού το έτος 1474. Το 1479 ήταν καταφύγιο των κατοίκων της Kατταβιάς. Το 1480 αναφέρεται ως καταφύγιο πολλών χωριών της Ν πλευράς του νησιού, πράγμα που σημαίνει ότι οι εργασίες ανοικοδόμησης πρέπει να είχαν ολοκληρωθεί. Καταστράφηκε μερικώς ύστερα από επιδρομή του έτους 1503. Το 1471, το κάστρο δεν ήταν τόσο ασφαλές και γι? αυτό ήταν απαραίτητες ορισμένες επισκευές. Φαίνεται ότι μέχρι το 1474 οι επισκευές αυτές έγιναν, καθώς επίσης ανοίχθηκε μία τάφρος γύρω από αυτό. Το 1477, ο Μεγάλος Μάγιστρος Pierre d?Aubusson (1476-1503), επιθεωρώντας τις οχυρώσεις του νησιού της Ρόδου, επισήμανε την αναγκαιότητα εκσυγχρονισμού του κάστρου της Kατταβιάς. Οι εργασίες ανοικοδόμησης που προτάθηκαν το 1477 επρόκειτο να καταστήσουν το κάστρο εξίσου ισχυρό με εκείνα της Λίνδου και του Φαρακλού. Λίγο πριν από τις 22 Ιανουαρίου 1412, ο Fr. Juan de Mur, bailivus και prior της Αραγόνας της Ρόδου, ίδρυσε μία καπελανία έξω από το κάστρο της Kατταβιάς, την οποία προικοδότησε με 220 πρόβατα, ώστε να είναι δυνατός ο διορισμός ενός καπελάνου των Ιπποτών. Στις 2 Απριλίου 1339 ένα αμπέλι εκχωρήθηκε στον Νικήτα Κομνηνό στη θέση Πολίτι, στο χωριό (casale) της Kατταβιάς. Οι κάτοικοι της Kατταβιάς ήταν υποχρεωμένοι να διεξάγουν τη μεταφορά ξυλείας για τη ναυπήγηση πλοίων, η οποία ήταν γνωστή ως «ξύλη». Σήμερα σώζονται ελάχιστα κατάλοιπα της οχύρωσης. O Gerola αναφέρει ότι το έτος 1914 είδε εκεί οικόσημα του Μεγάλου Μαγίστρου P. d?Aubusson και του Τάγματος, καθώς και τη χρονολογία 1481.