Μοναστήρι χτισμένο στην Α πλευρά του όρους Άγιος Ιωάννης, σε υψόμετρο 200 μ. Από δύο εντοιχισμένες πλάκες, εικάζεται ότι η κατασκευή της μονής διήρκεσε από το 1802 ως το 1842. Πολλές εικόνες της μονής είναι βυζαντινής τεχνοτροπίας. Η εικόνα της Κυράς φέρει χρονολογία 1770, γεγονός που, σε συνδυασμό με διάφορα έγγραφα, αποδεικνύει την ύπαρξη της μονής και πριν από το 1745. Το εικονοστάσι είναι σκαλιστό με σταυρό στο μέσο, πάνω σε βάση με δικέφαλο αετό. Οι γύρω εγκαταστάσεις μαρτυρούν ότι η μονή φιλοξενούσε μεγάλο αριθμό μοναχών. Υπάρχουν δύο λιθόστρωτες τράπεζες για εστίαση, η μεγαλύτερη από τις οποίες έχει στη μέση σκαλιστό θρονί, που προοριζόταν για τον ηγούμενο. Γύρω από το ναό διατηρούνται σε αρκετά καλή κατάσταση οι βοηθητικοί χώροι (χειρόμυλοι, ελαιοτριβείο, καζαναριό, στέρνες και αποθήκες), καθώς και τα κελιά. Το μοναστήρι ήκμασε γύρω στα τέλη του 19ου αι. έως και το 1913. Η επιτυχής οργάνωση της μοναχικής ζωής καθώς και η καλή διαχείριση της μεγάλης περιουσίας της μονής οφείλεται κυρίως στην καθοδήγηση έμπειρων σε διοικητικά θέματα μοναχών από την Πάτμο, οι οποίοι έφθασαν ειδικά για το σκοπό αυτό από το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη. Το μοναστήρι της Κυράς καταστράφηκε από το μεγάλο σεισμό του 1933 και επισκευάστηκε με δαπάνες του συλλόγου των Εμπορειατών της Αμερικής «Παναγία η Θερμιανή».