Ο αρχαίος «κλειστός» πολεμικός λιμένας της Θάσου, δημιουργήθηκε στο μέσον του ανατολικού τμήματος της αρχαίας πόλης και αποτελεί την συνέχεια των χερσαίων τειχών μέσα στη θάλασσα.

Η λιμενολεκάνη προστατεύεται από την επιθαλάσσια και παραθαλάσσια οχύρωση, που ενισχύεται με κυκλικούς πύργους ανά διαστήματα αλλά και στο στόμιο (είσοδος) του λιμένα. Η επιθαλάσσια οχύρωση χρονολογείται στις αρχές του 5ου π.Χ. αι, ενώ οι πύργοι και μία προσθήκη στη δυτική πλευρά έξω από το λιμάνι χρονολογούνται στο τέλος του 4ου αι.. Νέες διευθετήσεις έγιναν κατά την παλαιοχριστιανική περίοδο, κατά την οποία μεταφέρθηκε η είσοδος του λιμένα.

Στο μυχό του λιμανιού εντοπίστηκαν κατάλοιπα των νεωρίων που χρονολογούνται σε δύο φάσεις: αυτή των αρχών του 5ου π.Χ. αι., και μία δεύτερη στο τέλος του 4ου π.Χ. αιώνα. ενώ η παρουσία ενός ιερού στη Θεά Σωτείρα Ελλιμενίας που χρονολογείται μεταξύ 6ου π.Χ. και 5ου π.Χ. αι. μας μεταφέρει σε μία κατά τα άλλα ιερή υπόσταση των «κλειστών» πολεμικών λιμένων, που δεν μπορεί να έλειπε από αυτούς αφού ήταν το προπύργιο της άμυνας αλλά και της επίθεσης της κάθε πόλης.

Γενικότερα το μνημείο αυτό αναφέρεται ως παράδειγμα για την γνώση των «κλειστών» πολεμικών λιμένων, που αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι των αρχαίων πόλεων και κατασκευάζονταν καθ? όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας από τους αρχαϊκούς χρόνους έως και την ύστερη ελληνιστική περίοδο.

Η σημαντικότητα του μνημείου έγκειται στους εξής λόγους:

1. Αποτελεί το πρώτο είδος πολεμικού ναυστάθμου αφού εντός αυτού διαχείμαζαν οι πολεμικές τριήρεις.

2. Αποδεικνύεται περίτρανα ότι οι αρχαίοι γνώριζαν άριστα την εποχή εκείνη να κατασκευάζουν ένα λιμάνι, γνωρίζοντας τα ανεμολογικά στοιχεία για τον σωστό προσανατολισμό της θέσης του, γεγονός που αποδεικνύεται περίτρανα από την χρήση της αρχαίας θεμελίωσης τους για την κατασκευή των σύγχρονων λιμενικών εγκαταστάσεων.

Επίσης μπορεί να χαρακτηριστεί μνημείο που αποτελεί σταθμό στην αρχιτεκτονική, την πολεοδομία την τεχνολογία ή την τέχνη, όπως τα τείχη.

Ο χώρος είναι κηρυγμένος ενάλιος αρχαιολογικός βάσει της

ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ18/52652/2146/31-12-1986 (ΦΕΚ 74/Β/5-2-1987)