Κατά τη διάρκεια της σωστικής έρευνας του 2000, ανασκάφηκαν δύο τομές. Από την πρώτη τομή ανελκύσθηκαν διάφορα αρχιτεκτονικά μέλη αρχαίων κτιρίων, και σε σχετικά αδιατάρακτο στρώμα σε βάθος 4μ. εντοπίσθηκε η θεμελίωση τείχους (φωτ), που από τα κινητά ευρήματα, μπορεί κατά πρώτη εκτίμηση να χρονολογηθεί, από την κεραμική που εντοπίσθηκε, στον 6ο ή 7ο μ.Χ. αιώνα. Τα αρχιτεκτονικά μέλη που εντοπίσθηκαν, προέρχονται από αρχαία κτίρια και είχαν επαναχρησιμοποιηθεί για την κατασκευή του τείχους της πόλης. Ανάμεσα στα αντικείμενα, που βρέθηκαν ιδιαίτερα αξιόλογα είναι μία μαρμάρινη οπλή αλόγου, το κάτω μέρος ποδιού μαρμάρινου λέοντα, μία μικρή γυναικεία κεφαλή αγαλματιδίου, δύο επίχρυσα νομίσματα και επτά χάλκινα. Σε μικρή απόσταση από την τομή, αλλά πιθανώς να προέρχεται από το χώρο, εντοπίσθηκε και μία σχεδόν ακέραιη ναόσχημη επιτύμβια στήλη, με ανάγλυφη παράσταση κοριτσιού που κρατά πυξίδα και ριπίδιο και βρίσκεται ανάμεσα σε μία ανδρική και μία γυναικεία μορφή.

Η δεύτερη τομή, οριοθετήθηκε ανατολικά την προβλήτας Βίτζι, σε ένα χώρο, που ήταν εμφανής ένα μαρμάρινος μονολιθικός κίονας, που σώζεται σε μήκος 4,35μ. και έχει μέγιστη διάμετρο 1,75μ. (το συνολικό βάρος του υπολογίσθηκε σε 28 τόνους) και είχε ήδη εντοπισθεί κατά την έρευνα το 1979. Στην τομή αυτή μέσα σε ένα παχύ στρώμα ιλύος βρέθηκε μεγάλη ποσότητα κεραμικής κυρίως αγγείων καθημερινής χρήσης (χύτρες, μικροί πίθοι, λύχνοι, οξυπύθμενοι αμφορείς, κ.λπ.), που χρονολογούνται σε διάφορες περιόδους. Κοντά στον κίονα βρέθηκε σχεδόν ακέραιη κύλικα κνιδιακού τύπου, που χρονολογείται στον 2ο ? 1ο αι. π.Χ. Ανάμεσα στα άλλα κινητά ευρήματα της τομής, θα πρέπει να αναφερθούν αρκετά τμήματα ξύλων, αλιευτικά βάρη και χάλκινα άγκιστρα καθώς και μεγάλος αριθμός μαρμαροθετημάτων λευκού και ιώδους χρώματος τέλος δε δύο νομίσματα ένα αργυρό και επάργυρο.

Συμπερασματικά, ύστερα από την ολοκλήρωση της σωστικής ανασκαφής, στην μεν πρώτη τομή, εντοπίσθηκε τμήμα της θεμελίωσης του βυζαντινού τείχους της Παροικίας, το οποίο κατέληγε στη θάλασσα. Το τείχος αυτό ήταν κατασκευασμένο από αρχαίο δομικό υλικό. Ο μεγάλος αριθμός των ενεπίγραφων ταφικών καλπών, που ανασύρθηκαν κατά την αρχική εκσκαφή του χώρου, πιθανώς να είχαν μεταφερθεί εκεί σε μία ύστερη περίοδο και χρησιμοποιηθεί για να επιχωθεί ένα μέρος του λιμένα.

Στην δεύτερη τομή, η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική. Το παχύ στρώμα ιλύος, που περιέχει την μεγάλη ποσότητα κεραμικής και άλλων ευρημάτων, πιθανώς να έχει δημιουργηθεί από τις επιχώσεις χειμάρρων, που ακόμα και στα μεταπολεμικά χρόνια κατέληγαν στο λιμάνι της Παροικιάς κυρίως στην συγκεκριμένη περιοχή. Είναι πιθανώς ο χώρος αυτός να ήταν εκτός των τειχών της αρχαίας πόλης και να γειτνίαζε με την αρχαία νεκρόπολη της Παροικίας.