Ο αρχαιολογικός χώρος βρίσκεται στην βορειότερη από μια σειρά μικρών κοιλάδων που καταλήγουν στη μεγάλη κοιλάδα της Σούριζας. Απέχει περίπου 4 χλμ. νότια από τον Άγιο Κωνσταντίνο (Καμάριζα). Ονομάζεται επίσης Δρυμός, επειδή περιλαμβάνεται μέσα στα όρια του Εθνικού Δρυμού του Σουνίου.

Ο αρχαιολογικός χώρος κατέστη επισκέψιμος με την εκτέλεση από το Υπουργείο Πολιτισμού, έργου ενταγμένου στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ 2003-2007 με χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Γ΄ Κ.Π.Σ.).

Τα μνημεία του χώρου

Εξόρυξη μεταλλεύματος

Μέσα στον περιφραγμένο χώρο της Σουρίζας εντοπίσθηκαν 13 μεταλλευτικά φρέατα, τα οποία διανοίγονταν διερευνητικά για τον εντοπισμό του μεταλλοφόρου κοιτάσματος. Επίσης, υπάρχουν στόμια υπόγειων στοών για την εξόρυξη του μεταλλεύματος.

Επεξεργασία του μεταλλεύματος

Αποκαλύφθηκαν επτά μεταλλουργικά εργαστήρια για τον καθαρισμό του μεταλλεύματος. Χρονολογούνται στον 5ο και 4ο αι. π.Χ. και παρουσιάζουν εξελικτική πρόοδο ως προς το μέγεθος και την εφαρμοζόμενη τεχνολογία.

Τα κύρια στοιχεία του εργαστηρίου ήταν το πλυντήριο ή καθαριστήριο κατά τους αρχαίους, και η μεγάλη υπαίθρια δεξαμενή. Ο καθαρισμός του μεταλλεύματος από τα περιττά γεώδη στοιχεία ήταν βασική προϋπόθεση για την επιτυχία πλήρους τήξεως και καλής ποιότητας μετάλλου. Η επινόηση του πλυντηρίου και η συνεχής τελειοποίησή του συνέτειναν στην κολοσσιαία παραγωγή αργύρου και μολύβδου στους Κλασικούς χρόνους. Η λειτουργία τους βασιζόταν στη συγκέντρωση και χρήση του βρόχινου νερού και την ανακύκλωσή του, ώστε να γίνεται η μεγαλύτερη δυνατή οικονομία του.

Κατά μήκος της νότιας πλευράς της κοιλάδας είχε κατασκευασθεί μεγάλη τάφρος απορροής των βρόχινων νερών, από την οποία τροφοδοτούντο και τα πρόστερνα των δεξαμενών. Η τάφρος ανακατασκευάσθηκε για την προστασία των μνημείων από τη χειμαρρώδη ροή των νερών.

Στα δυτικά υπάρχει μεγάλη υπόγεια δεξαμενή για πόσιμο νερό, και στην πλαγιά στα ΒΔ ορθογώνιος πολεμικός πύργος, πάνω σε εργαστήριο που προϋπήρχε, αχρηστεύοντάς το. Ο πύργος πιθανώς εντάσσεται σε μια προσπάθεια των Αθηναίων να εξασφαλίσουν την περιοχή μετά τη μεγάλη απόδραση των δούλων από τα μεταλλεία (413 π.χ.), κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου.

Ανατολικά, στην έξοδο της μικρής κοιλάδας προς τη μεγάλη, υπάρχει εκτεταμένο νεκροταφείο, λεηλατημένο από αρχαιοκαπήλους στο παρελθόν.