Ολόκληρη η έκταση στο βορειοανατολικό ακρωτήριο της Ικαρίας, το Δράκανο, ήταν οχυρωμένη με τείχος από μεγάλους πελεκημένους λίθους κτισμένους κατά το ψευδοϊσόδομο και τραπεζιόσχημο σύστημα. Κατά διαστήματα έχει τετράγωνους πύργους και στη δυτική απόληξη των δύο σκελών του δεσπόζει επιβλητικός κυκλικός πύργος. Η σύνδεση του πύργου με το βόρειο και νότιο σκέλος του τείχους γινόταν με ισχυρές προεξοχές (άπεργα) στους λιθόπλινθους των οκτώ πρώτων στρώσεων δεξιά και αριστερά της εισόδου του ισογείου.

Είναι κτισμένος με λιθοπλίνθους από μάρμαρο, χρώματος λευκού προς τεφρό, με μεγάλους κρυστάλλους, με κυφωτή κατατομή. Ο πύργος σώζεται σε ύψος 12.95 μ. ?το αρχικό υπολογίζεται στα 13,50 μ.- και έχει εξωτερική διάμετρο 8,40 μ. Το ύψος των δόμων ποικίλλει και μειώνεται προοδευτικά προς τα πάνω. Σε κάθε στρώση υπάρχουν σε συστηματική διάταξη διάτονες λιθόπλινθοι και μεταξύ αυτών δύο σειρές από δύο έως τρεις δρομικές λιθοπλίνθους. Οι λίθοι συγκρατούνται στις θέσεις τους χωρίς μεταλλικούς συνδέσμους. Οι επιφάνειες των προσώπων των λίθων μέσα και έξω αλλά και των εδρών πάνω και κάτω είναι λαξευμένες περίτεχνα με βελόνι. Το πάχος του τοιχώματος του πύργου είναι 0,98 μ. κάτω και μειώνεται γραμμικά προς τα πάνω μέχρι 0,85 μ.

Είχε τρεις ορόφους, όπως διαπιστώνεται από τις αντικριστές θέσεις των δοκοθηκών στα εσωτερικά τοιχώματα, δύο τοξωτές εισόδους, μία στην ανατολική πλευρά του ισογείου και μία προς τη βόρεια πλευρά του πρώτου ορόφου, από τρεις τοξοθυρίδες στο ισόγειο και τον πρώτο όροφο, καθώς και έξι παράθυρα στο δεύτερο όροφο με κατώφλι από μια ανεξάρτητη πλάκα. Κάτω από τα παράθυρα και εκατέρωθεν των παραστάδων υπάρχουν διαμπερείς οπές τετράγωνης διατομής, που ίσως στήριζαν αμυντικούς μηχανισμούς.

Η εσωτερική επικοινωνία μεταξύ των ορόφων θα εξυπηρετείτο πιθανώς με ξύλινη κλίμακα.

Για τον τρόπο στέγασης του πύργου δεν διαθέτουμε ακόμη επαρκή στοιχεία.

Ο πύργος, λόγω θέσης, αποτελούσε ένα άριστο παρατηρητήριο και φρυκτωρία. Ήταν ασφαλής από τα ανατολικά και τα βόρεια λόγω του απότομου βραχώδους πρανούς για συγκέντρωση και άμυνα σε περίπτωση επίθεσης και παράλληλα ένας προστατευμένος χώρος συγκέντρωσης προϊόντων δίπλα στον πρόσορμο που διευκόλυνε την προσέγγιση μικρών σκαφών για φόρτωση και εκφόρτωση εμπορευμάτων.

Η υπόθεση, η οχυρή εγκατάσταση να συνδέεται με την Αθήνα, που τον 4ο αι. π.Χ. χρησιμοποιούσε ως βάση την Ικαρία, που βρίσκεται κοντά στη Σάμο, ορμητήριο του αθηναϊκού στόλου, ή με τον σπουδαίο στρατηγό Δημήτριο Πολιορκητή (306-285 π.Χ.), ο οποίος μετά την επικράτησή του επί των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου, δέσποζε στα νησιά του Αιγαίου και την Ικαρία, είναι ισχυρή αλλά δεν μπορεί προς το παρόν αν επιβεβαιωθεί. Βέβαιο πάντως είναι, ότι το μέγεθος και η υψηλή κατασκευαστική ποιότητα του έργου απαιτούσε μεγάλο κόστος και πολύ χρόνο, στοιχεία που συνηγορούν υπέρ της κατασκευής του σε περίοδο ειρήνης ή μεγάλης ακμής.