Στην κοιλάδα της Αρόης τοποθετείται ο αρχαιολογικός χώρος του Ρωμαϊκού και Μεσαιωνικού Υδραγωγείου Πάτρας μέσα στον οποίο υψώνονται δύο μεγάλες υδατογέφυρες. Η μεγαλύτερη από αυτές αποτελεί τμήμα του Ρωμαϊκού Υδραγωγείου της πόλης, το οποίο κατασκευάστηκε πιθανότατα επί αυτοκράτορα Αδραιανού στις αρχές του 2ου αι. μ.Χ. και αποτελούνταν από έναν μεγάλο καμαροσκέπαστο υδραγωγό ο οποίος μετά από υπέργεια ή υπόγεια διαδρομή 7,5 χιλιομέτρων κατέληγε στις παρυφές της Ακρόπολης, το ψηλότερο σημείο της πόλης που σήμερα βρίσκεται το Κάστρο της Πάτρας, απ' όπου το νερό διοχετεύονταν στην πόλη.

Το 2006 κατά τις εργασίες διάνοιξης της Μικρής Περιμετρικής Οδού Πατρών και σε απόσταση 157 μέτρων από τα ερείπια της Ρωμαϊκής υδατογέφυρας, αποκαλύφθηκε τμήμα του Υδραγωγείου της πόλης των πρώιμων μεταβυζαντινών χρόνων, το οποίο είχε μήκος 40 μέτρων, ύψος 4,15 μ και πλάτος 1,60 μ. Πρόκειται για υδατογέφυρα που αποτελείται από τέσσερις ημικυκλικές καμάρες πάνω στις οποίες βαίνει ανοικτός υδραύλακας και η οποία ενισχύεται με επικλινείς αντηρίδες και στις δύο όψεις.