Βρίσκεται στην κορυφή πευκόφυτου υψώματος στα ΒΑ του νησιού και ξεχωρίζει για την πολύ καλή κατάσταση διατήρησης του υστεροαρχαϊκού του ναού.

Αρχικά ο χώρος ήταν αφιερωμένος στη λατρεία της τοπικής θεάς Αφαίας, που αργότερα ταυτίστηκε με την Αθηνά. Ευρήματα των προϊστορικών χρόνων -μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν τα ειδώλια γυναικείας θηλάζουσας μορφής- οδηγούν στο συμπέρασμα ότι λατρεία υπήρχε ήδη από τα χρόνια αυτά, ίσως από τις αρχές της 2ης χιλιετίας π.Χ. Η σημαντικότερη περίοδος ακμής του ιερού -όπως πιστοποιούν τα αναθήματα και, ιδιαίτερα, η έντονη οικοδομική δραστηριότητα- σημειώνεται κατά τα αρχαϊκά χρόνια.