Το Κάστρο του Αγίου Γεωργίου, χτισμένο στον ομώνυμο λόφο στην ενδοχώρα της Λειβαθούς νότια του Αργοστολίου, δεσπόζει στο ΝΔ τμήμα της Κεφαλονιάς. Η αρχική οχύρωση ανάγεται στους βυζαντινούς χρόνους και εντοπίζεται στην κορυφή του, όπου υπήρχε ναός του Αγίου Γεωργίου. Οι δυτικοί ηγεμόνες που κυριάρχησαν στο νησί για 3 αιώνες (1185-1435) συμπλήρωσαν το βυζαντινό οχυρό και το χρησιμοποίησαν ως διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο.

Την ολιγόχρονη τουρκική παρουσία στο νησί (1479 ? 1481 και 1485 - 1500) διαδέχθηκαν οι Βενετοί, οι οποίοι κατέκτησαν το Κάστρο το 1500, μετά από 3μηνη πολιορκία κατά την οποία καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό. Το 1504 άρχισε η ανοικοδόμησή του που ολοκληρώθηκε το 1594. Η ακανόνιστου σχήματος περίμετρος των τειχών, μήκους 600μ., ενισχύθηκε με 3 προμαχώνες, εκ των οποίων ισχυρότερος είναι ο ΝΑ που καλύπτει τη μοναδική πύλη του Κάστρου.

Σημαντικός οικισμός αναπτύχθηκε στο εσωτερικό του, ο οποίος σύντομα επεκτάθηκε και εκτός των τειχών, στο λεγόμενο Προάστιο (Μπόργκο) όπου σώζεται ο ναός της Ευαγγελίστριας, χαρακτηριστικό δείγμα επτανησιακού μπαρόκ.

Η μεταφορά της έδρας της Ενετικής Διοίκησης στο Αργοστόλι το 1757 οδηγεί σε σταδιακή παρακμή και εγκατάλειψη του κάστρου.

Καταστροφές των κτισμάτων του, προκλήθηκαν επί Αγγλικής Προστασίας, στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και από τον σεισμό του 1953.

Σήμερα παραμένει ένα σημαντικό έργο της φρουριακής αρχιτεκτονικής και αποτελεί εύγλωττη μαρτυρία της ιστορίας της Κεφαλονιάς.

Εντός του Κάστρου σώζονται το Παρεκκλήσι της Παναγίας της Φρουράς, ο καθολικός ναός του Αγίου Μάρκου, ο ναός του Αγίου Νικολάου, η οικία του προβλεπτή, οι στρατώνες, δεξαμενές, αποθήκη και πυριταδαποθήκη.