Αριστούργημα της μυκηναϊκής τέχνης, που ξεχωρίζει για την περίφημη τεχνική διακόσμησής του, γνωστή ως «ζωγραφική με μέταλλο». Η λεπίδα είναι χάλκινη, με τέσσερα χρυσά καρφιά στη λαβή. Στις δύο πλευρές της φέρει διακόσμηση από σύνθετες παραστάσεις, που σώζονται σε άριστη κατάσταση. Στη μία όψη απεικονίζεται κυνήγι λιονταριού από ομάδα ανδρών, οπλισμένων με ολόσωμες ασπίδες, ορθογώνιες ή οκτώσχημες, ακόντια και τόξα, και στην άλλη εικονίζεται λιοντάρι που καταδιώκει ζαρκάδια. Ο σχηματισμός των παραστάσεων γίνεται με μια μοναδική τεχνική: μικρά ελάσματα από χρυσό, ασήμι και χαλκό στερεώνονται με νιέλλο, ένα είδος σμάλτου, που δημιουργείται με την ένωση διαφόρων μετάλλων. Το νιέλλο τοποθετείται σε σκόνη και, όταν θερμαίνεται, λιώνει και σταθεροποιεί τα ελάσματα. Η τεχνική αυτή εμφανίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην Πελοπόννησο από το τέλος του 16ου αι. έως τον 14ο αι. π.Χ. και περιορίζεται στη διακόσμηση μικρού αριθμού εγχειριδίων και αγγείων, τα οποία είχαν τοποθετηθεί ως κτερίσματα σε τάφους ευγενών.