’γαλμα όρθιας γυναικείας μορφής, που αποδίδεται σε φυσικό μέγεθος. Διατηρείται σε καλή κατάσταση, αλλά λείπουν το κεφάλι με το λαιμό, που ήταν ένθετα, το δεξί χέρι και μέρος του αριστερού. Η μορφή στέκεται πάνω σε χαμηλή, στρογγυλή βάση. Φορεί χιτώνα και μακρύ ιμάτιο, που τυλίγει το σώμα έτσι ώστε να διακρίνεται η διάπλασή του. Η γεμάτη χάρη στάση με το ένα πόδι σταθερό και το άλλο χαλαρό και λυγισμένο, αποδίδεται έξοχα, ενώ οι πτυχώσεις των ενδυμάτων δίνουν κίνηση στο άγαλμα. Το γλυπτό κατατάσσεται στα ρωμαϊκά έργα της περιόδου των Αντωνίνων, όπου συνεχίζεται εν μέρει η χρήση κλασικιστικών μοτίβων. Επαναλαμβάνει γνωστό αγαλματικό τύπο του 4ου αι. π.Χ., που αρχικά απεικόνιζε την Περσεφόνη και αργότερα άλλες νεαρές θεότητες, όπως την Αρτέμιδα, την Υγεία, τις Μούσες. Πιο γνωστά δείγματά του είναι οι κόρες της Βιέννης (Ευτέρπη) και η κόρη της Φλωρεντίας (Ουρανία). Ο τόπος εύρεσης και η βάθυνση για το ένθετο κεφάλι της κόρης από την Ιεράπετρα βεβαιώνουν ότι πρόκειται για εικονιστικό άγαλμα, πιθανόν ποιήτριας, ευεργέτριας ή άλλης δημόσιας προσωπικότητας.