Τμήμα κωνικού λίθινου ρυτού, που αποτελεί σπάνιο δείγμα της κρητικής τέχνης κατά την Υστερομινωική ΙΙΙΑ περίοδο. Σώζεται μόνο το κατώτερο τμήμα, σπασμένο λοξά στην ανώτερη επιφάνειά του. Στον πυθμένα του διατηρείται μικρή οπή για την εκροή του υγρού της σπονδής, ενώ στο εσωτερικό του διακρίνονται ίχνη από τρυπάνι και λειαντικό εργαλείο, που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του. Η εξωτερική του επιφάνεια καλύπτεται με παράσταση θαλάσσιου ρυθμού, σε έξεργο ανάγλυφο. Στο κάτω τμήμα εικονίζεται βραχώδες τοπίο, στο οποίο πιθανόν δηλώνονται σπηλιές και θαλάσσια φυτά, και πιο ψηλά, τρία δελφίνια, δύο προς τα αριστερά και ένα προς τα δεξιά, κολυμπούν προς τις σπηλιές. Το σώμα τους αποδίδεται με χαμηλό ανάγλυφο, ενώ με εγχαράξεις δηλώνονται το ρύγχος, τα μάτια και τα πτερύγιά τους. Η ανάγλυφη απόδοση του θαλάσσιου ρυθμού είναι σπάνια στα λίθινα μινωικά σκεύη και ακόμη σπανιότερη η απεικόνιση δελφινιών. Ανάγλυφα δελφίνια είναι γνωστά κυρίως από πήλινα αγγεία, τα οποία, όμως, φαίνεται ότι μιμούνται λίθινα πρότυπα.