Ο Λευκός Πύργος, το εμβληματικό μνημείο της Θεσσαλονίκης, φιλοξενεί από τις 5 Σεπτεμβρίου 2008 έκθεση αφιερωμένη στη Θεσσαλονίκη, την πόλη που δεν έπαψε ποτέ να είναι πόλη στη μακραίωνη ιστορική παρουσία της και που ήταν ανοιχτή στη συνύπαρξη ανθρώπων με διαφορετική καταγωγή, θρησκεία και κουλτούρα. Η έκθεση διατρέχει συνοπτικά και με πανοραμική ματιά την ιστορία της πόλης από την ίδρυσή της το 316/15 π.Χ. μέχρι τις μέρες μας. Ο στόχος της δεν είναι να υποκαταστήσει τα άλλα μουσεία της πόλης, αντιθέτως, φιλοδοξεί να «συστήσει» τη Θεσσαλονίκη κυρίως στους κατοίκους της και να κεντρίσει το ενδιαφέρον τους για παραπέρα γνωριμία μέσα από τα θεματικά μουσεία και τα μνημεία της.

Η έκθεση σε ένα κηρυγμένο μνημείο αποτελεί εξαρχής δύσκολο εγχείρημα δεδομένου ότι υπάρχει περιορισμός ως προς το εύρος και το είδος των επεμβάσεων που μπορούν να γίνουν, είτε από άποψη επιστημονικής δεοντολογίας είτε από άποψη αντοχών του ίδιου του μνημείου.

Μάλιστα, το εγχείρημα γίνεται δυσκολότερο, όταν το μνημείο είναι οχυρωματικού χαρακτήρα, όπως στην περίπτωση του Πύργου, που σημαίνει αρχιτεκτονική ιδιαιτερότητα και περιορισμένο χώρο.

Στην περίπτωση του Λευκού Πύργου ο εκθεσιακός χώρος είναι 450 τ.μ., μοιρασμένα στο ισόγειο και σε έξι ορόφους. Το ισόγειο και ο 6ος όροφος διαθέτουν μόνο έναν κεντρικό κυκλικό χώρο, διαμέτρου 8,50 μ., ενώ στους υπόλοιπους ορόφους ο κεντρικός κυκλικός χώρος περιβάλλεται από καμαροσκέπαστα δωματιάκια.

Έχοντας ως δεδομένα:

α. την αρχιτεκτονική πραγματικότητα του Πύργου,

β. τον σεβασμό της αρχιτεκτονικής φυσιογνωμίας του μνημείου, την οποία δεν θα έπρεπε να ανταγωνιστεί, ούτε να κρύψει η έκθεση

γ. τον μεγάλο όγκο των πληροφοριών τις οποίες έπρεπε να διαχειριστεί η έκθεση,

η μουσειολογική μελέτη προσανατολίστηκε στη θεματολογική οργάνωση της πληροφορίας, αναπτύσσοντας σε κάθε όροφο ένα θέμα διαχρονικά. Στον κεντρικό χώρο το θέμα παρουσιάζεται συνοπτικά και στα περιμετρικά δωματιάκια αναπτύσσεται περαιτέρω.

Η παρουσίαση γίνεται με χρήση πολυμέσων (βίντεο, προβολές, διαδραστικές και ηχητικές εφαρμογές) και με έντυπες γραφιστικές συνθέσεις (φωτοτράπεζες), ενώ το αρχαιολογικό υλικό είναι ελάχιστο.