Το κτήριο όπου στεγάζεται το Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου οικοδομήθηκε το 1713, κατά την Β΄ Ενετοκρατία, από τον Προβλεπτή της Θαλάσσης, Αυγουστίνο Σαγρέδο, ως οπλοστάσιο του ενετικού στόλου. Μεταγενέστερα χρησιμοποιήθηκε ως Στρατώνας ή Λέσχη αξιωματικών. Στην κατοχή είχαν εγκατασταθεί στο κτήριο τα ανακριτικά γραφεία των Γερμανών. Η μετατροπή του κτηρίου σε μουσείο αποφασίστηκε πιθανόν το 1926 όταν παραδόθηκαν επισήμως τα ευρήματα από τις ανασκαφές στην Ασίνη και στα Δενδρά του Σουηδικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου στην Ελληνική Κυβέρνηση κατά την επίσκεψη του Στρατηγού Θ. Πάγκαλου στο Ναύπλιο. Η αίθουσα του δεύτερου ορόφου οργανώθηκε τότε για να τα συμπεριλάβει σε μόνιμη έκθεση του κτηρίου και ονομάστηκε "Σουηδική αίθουσα".

Πρόκειται για οικοδόμημα μνημειακής κλίμακας, δικόροφο με αμυδρά στοιχεία μπαρόκ. Το ισόγειο έχει διαμορφωθεί με τοξωτή στοά που στηρίζεται σε 4 πεσσούς, ενώ ο τοίχος πίσω από τη στοά αποτελεί μεταγενέστερη προσθήκη του 19ου αι. Στα τόξα του ισογείου, στους τοίχους και στα πλαίσια των παραθύρων προεξέχουν πώρινοι λίθοι, στο στυλ της λεγόμενης ρούστικας, ενώ οι όροφοι ξεχωρίζουν μεταξύ τους με ζώνες από πωρόλιθο.

Από το 2003 έως το 2008 πραγματοποιήθηκε ανακαίνιση και επανέκθεση του μουσείου. Τα 2.000 περίπου εκθέματα, παρουσιάζονται σε οκτώ εννοιολογικά αυτοτελείς ιστορικές και πολιτισμικές ενότητες. Στην έκθεση αντιπροσωπεύεται ολόκληρη η Αργολίδα, με εξαίρεση το ’ργος και τη γειτονική του Λέρνα, τις Μυκήνες και το ιερό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο που παρουσιάζονται στα αντίστοιχα τοπικά μουσεία.