Στη θέση «Μικρή Τούμπα» της Αγίας Παρασκευής, περίπου 30 χιλ. νοτιοανατολικά της Θεσσαλονίκης, βρίσκεται ένας μεγάλος και εξαιρετικά επιμελημένος, από αρχιτεκτονική άποψη, μακεδονικός τάφος. Αν και ήταν συλημένος ήδη από την αρχαιότητα, στο εσωτερικό του αποκαλύφθηκαν αρκετά ευρήματα, που συνηγορούν υπέρ της χρονολόγησής του στα τέλη του 4ου αι. π.Χ.

Το μνημείο καλυπτόταν με χωμάτινο τύμβο διαμέτρου 33 μ. και ύψους 6,50 μ. Ο ίδιος ο τάφος έχει μήκος 6,50 μ., πλάτος 4 μ. και ύψος 4,80 μ. Είναι διθάλαμος, κτισμένος με πώρινους δόμους και φέρει επίχρισμα κονιάματος στην πρόσοψη και σε όλες τις εσωτερικές επιφάνειες. Στην πρόσοψη δύο παραστάδες υποβαστάζουν το επιστύλιο, επάνω από το οποίο ακολουθούν ο δωρικός θριγκός και το αέτωμα. Όλα τα στοιχεία της πρόσοψης είναι λευκά, εκτός από τμήματα του διαζώματος και της εναέτιας σίμης, που σώζουν σε εξαιρετική κατάσταση γραπτή αρχιτεκτονική διακόσμηση σε κόκκινο, μπλε και μαύρο χρώμα. Η δίφυλλη μαρμάρινη πόρτα του μνημείου είναι μοναδική, και όλα της τα στοιχεία, τόσο τα λειτουργικά, όσο και τα διακοσμητικά (εφηλίδες, λαβή, ρόπτρο), είναι κατασκευασμένα από χαλκό. Σήμερα εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Ο προθάλαμος του τάφου έχει διαστάσεις 1,50 x 3 μ., ενώ ο νεκρικός θάλαμος είναι τετράγωνος με πλευρά μήκους 3 μ. Στο πίσω μέρος του θαλάμου υπάρχει μια απλή παραλληλεπίπεδη πώρινη κατασκευή, πάνω στην οποία είχε προσαρμοσθεί η ξύλινη κλίνη για το νεκρό. Τους τοίχους και των δύο θαλάμων περιτρέχουν αρχιτεκτονικές χρωματικές ζώνες. Τα χρώματα (μαύρο, λαδοπράσινο, ώχρα και κυρίως το κόκκινο πομπηιανό) διατηρούν ακόμη όλη τη ζωντάνια τους. Μοναδική περίπτωση αποτελεί η ύπαρξη, μπροστά από τον τάφο, μεγάλης αυλής. Οι τοίχοι της, όπως άλλωστε και του δρόμου του τάφου (μήκους περίπου 20 μ.), που ακολουθεί στη συνέχεια, είναι κτισμένοι με ωμές πλίνθους και επιχρισμένοι με λευκό κονίαμα. Η αυλή είναι τραπεζιόσχημη σε κάτοψη, με μέγιστες εσωτερικές διαστάσεις 2,60 x 5,50 μ. Στο εσωτερικό του τάφου βρέθηκαν αρκετά αντικείμενα, ανάμεσα στα οποία, δύο πήλινα γυναικεία ειδώλια, ένα μελαμβαφές λυχνάρι, γύρω στις 60 πήλινες επιχρυσωμένες χάντρες περιδέραιου, τμήμα χρυσών στεφανιών, δύο χρυσές ταινίες με έκτυπη διακόσμηση, αλλά και αρκετά ελεφαντοστέινα και γυάλινα μικροαντικείμενα, από τη διακόσμηση προφανώς της ξύλινης νεκρικής κλίνης.

Ο τάφος ήλθε στο φως κατά την επίσημη ανασκαφική έρευνα, που διενεργήθηκε την άνοιξη του 1983, ύστερα από πολλές τυμβωρυχικές ενέργειες.