Η ύπαρξη ενός συστήματος οχύρωσης αποτελεί βασικό στοιχείο της βυζαντινής πόλης. Στην περίπτωση του Μυστρά πρόκειται για μια πόλη - κάστρο, η οποία αναπτύσσεται στην ανατολική, βόρεια και βορειοδυτική πλευρά λόφου, φυσικά απροσπέλαστου από τα νότια και νοτιοανατολικά και ενισχυμένου με τεχνητή οχύρωση στα ευπαθέστερα σημεία του.

Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται η φράγκικη ακρόπολη, ενώ ο οικισμός προστατεύεται από δύο οχυρωματικούς περιβόλους, ενισχυμένους με τετράγωνους ή κυλινδρικούς πύργους.

Η ακρόπολη διαθέτει διπλή γραμμή άμυνας με δύο οχυρωματικούς περιβόλους ενισχυμένους με τετράγωνους ή κυλινδρικούς πύργους.

Στον εξωτερικό περίβολο οδηγεί καμαροσκέπαστη πύλη προστατευμένη από ισχυρό τετράγωνο πύργο, που υψώνεται επάνω από αυτή, τα ερείπια που διακρίνονται στο εσωτερικό του περιβόλου, θα αποτελούσαν τα καταλύματα των στρατιωτών που έδρευαν στην ακρόπολη, αλλά και εγκαταστάσεις στρατιωτικού χαρακτήρα. Στη νοτιοανατολική πλευρά του υψώνεται κυκλική βίγλα, από την οποία η φρουρά επέβλεπε την κοιλάδα του Ευρώτα, ενώ κοντά σε αυτή μεγάλη στέρνα ικανοποιούσε τις ανάγκες των στρατιωτών σε πόσιμο νερό.

Ο εσωτερικός περίβολος είναι μικρότερος, με μόνο δύο κτίσματα σε ερειπιώδη κατάσταση. Αριστερά της πύλης εισόδου υψώνεται μεγάλο κτίριο με κινστέρνα στο ισόγειο, το οποίο θα μπορούσε να ταυτιστεί με την κατοικία του εκάστοτε στρατιωτικού διοικητή της ακρόπολης, το ''φρουραρχείο'', ενώ το μικρό δίδυμο ναΰδριο στο κέντρο του περιβόλου προοριζόταν για τις λατρευτικές ανάγκες των στρατιωτών. Στη βορειοδυτική πλευρά, όπου εντοπίζεται το υψηλότερο σημείο του λόφου του Μυστρά, υψώνεται δεύτερη βίγλα για την επίβλεψη των δυτικών πλαγιών του Ταϋγέτου και την αποτελεσματικότερη, επομένως, αντιμετώπιση του ανυπότακτου σλαβικού φύλου των Μηλιγγών, που ήταν εγκατεστημένο στην ευρύτερη περιοχή.

Ο πρώτος οχυρωματικός περίβολος αρχίζει δυτικά της ακρόπολης, κατέρχεται την πλαγιά του λόφου και προστατεύοντας το πλάτωμα των Παλατιών συνεχίζει πάνω από την Παντάνασσα και καταλήγει στον γκρεμό νότια. Ο δεύτερος ξεκινάει από τα βορειοδυτικά όρια της πόλης, αγκαλιάζοντας το συγκρότημα της Μονής του Βροντοχίου, και, ακολουθώντας τη γραμμή των υπωρειών του λόφου, καταλήγει στη Μονή της Περιβλέπτου.

Οι πύργοι υψώνονται, με ιδιαίτερη πυκνότητα, στη δυτική πλευρά της πόλης καθιστώντας την ισχυρότερη και εξασφαλίζοντας την καλύτερη προστασία του τμήματος αυτού, το οποίο λόγω της εύκολης προσβασιμότητας ήταν και το πιο ευπαθές στις εχθρικές επιθέσεις.

Η ακρόπολη του Μυστρά, καθώς και το υπόλοιπο σύστημα οχύρωσης της πόλης, διατηρείται και κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας με τις απαραίτητες βέβαια βελτιώσεις, ώστε να ανταποκρίνεται στις νέες απαιτήσεις της τέχνης του πολέμου (χρήση πυροβόλων όπλων κ.ά.).