Πρόκειται για μια από τις παλαιότερα ανασκαμμένες παλαιολιθικές θέσεις στον ελληνικό χώρο. Βρίσκεται δίπλα στην εθνική οδό Άρτας- Ιωαννίνων, σε απόσταση 3 χλμ. από το χωριό 'Αγιος Γεώργιος Πρέβεζας, στην κοιλάδα του ποταμού Λούρου. Ανοίγεται στα ασβεστολιθικά πετρώματα της βραχώδους δυτικής όχθης του ποταμού, 20 μ. πάνω από τη σημερινή κοίτη του.

Ανασκάφηκε στο διάστημα 1964-66 από την Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή υπό τον E. S. Higgs σε συνεργασία με τον Σ. Δάκαρη. Το 1983 πραγματοποιήθηκαν νέες στρωματογραφικές έρευνες και ραδιοχρονολογήσεις. Οι αρχαιολογικές επιχώσεις, πάχους 5 μ. περιείχαν πληθώρα οστών ζώων και λίθινων εργαλείων της Μέσης και Ανώτερης Παλαιολιθικής περιόδου.

Από τα ανώτερα στρώματα των επιχώσεων ήρθαν στο φως εργαλεία της Ανώτερης Παλαιολιθικής. Ακολουθούν στρώματα της Μέσης Παλαιολιθικής περιόδου με εργαλεία «Μικρο ? Μουστέριας» λιθοτεχνίας και κατάλοιπα σύγχρονης πανίδας ενώ στα κατώτερα στρώματα, επίσης της Μέσης Παλαιολιθικής, βρέθηκαν εργαλεία «τυπικής Μουστέριας» λιθοτεχνίας μαζί με δόντι ενός εξαφανισμένου είδους ρινόκερου (Dicerorhinus kirchbergensis).

Ενδεικτικά ευρήματα των ανασκαφών εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων.

Από τη μελέτη των ευρημάτων και ραδιοχρονολογήσεις τεκμηριώνεται η ανθρώπινη παρουσία στη βραχοσκεπή από το 100.000 μέχρι 10.000 πριν το παρόν. Αποτέλεσε, σύμφωνα με τους μελετητές, χώρο εποχικής εγκατάστασης κυνηγών-τροφοσυλλεκτών οι οποίοι ακολουθούσαν τα κοπάδια των κόκκινων ελαφιών κατά τις μετακινήσεις τους από τα θερινά βοσκοτόπια της ενδοχώρας της Ηπείρου στα χειμερινά των παράκτιων περιοχών.