Η Μονή Δήμιοβας βρίσκεται στις δυτικές παρυφές του κεντρικού Ταϋγέτου, σε μικρή απόσταση από τον οικισμό του Ελαιοχωρίου και χρονολογείται στις αρχές του 17ου αιώνα με βάση πατριαρχικά σιγίλλια που αναφέρονται στο χαρακτηρισμό της ως σταυροπηγιακής. Το καθολικό, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, ανήκει στον αρχιτεκτονικό τύπο του δίστυλου σταυροειδούς εγγεγραμμένου ναού με τρούλο, χωρίς νάρθηκα και ημικυκλική αψίδα. Ο τρούλος διαθέτει κυλινδρικό τύμπανο. Εξωτερικά οι κεραίες του σταυρού καλύπτονται με δίρριχτη κεραμοσκεπή στέγη, ενώ στα γωνιακά διαμερίσματα με μονόρριχτη. Στη βορειοδυτική γωνία του ναού υψώνεται τετράπλευρο κωδωνοστάσιο. Ο ναός είναι κατάγραφος με τοιχογραφίες του ιερομόναχου Δαμασκηνού που χρονολογούνται το 1663 σύμφωνα με κτητορική επιγραφή πάνω από τη δυτική θύρα εισόδου. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο κατασκευάσθηκε από τον Ανδρέα Κορωνέο το 1773. Το μνημείο είχε υποστεί σοβαρές ζημιές κατά το σεισμό της Καλαμάτας το 1986 και αναστηλώθηκε πρόσφατα από την Αρχαιολογική Υπηρεσία.