Πρόκειται για ένα βυζαντινό ναό, ο οποίος ήταν παλαιοχριστιανικό κτίσμα που μετασκευάστηκε τον 9ο αιώνα. Αποτελούσε καθολικό μονής, που ιδρύθηκε από τον άγιο Ευθύμιο τον Nέο στο β΄ μισό του 9ου αιώνα. Είναι κηρυγμένο μνημείο εξαιρετικού αρχιτεκτονικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος.

Ο ναός είναι ένα ελεύθερο, πεντάτρουλο τετράκογχο κτίσμα, οι κόγχες του οποίου διαμορφώνουν τριφυλλόσχημες μικρότερες κόγχες ή απολήξεις. Στην ανατολική κόγχη, που αποτελεί το Ιερό Βήμα, υπάρχουν προσκολλημένες στη βόρεια και νότια πλευρά άλλες δύο μικρότερες, τονίζοντας με αυτόν τον τρόπο το τριμερές του Ιερού.

Στον κεντρικό τρούλο, στα τόξα που τον στηρίζουν και στα σφαιρικά τρίγωνα αποκαλύφθηκαν τοιχογραφίες του 9ου αιώνα, οι οποίες απεικονίζουν αποστόλους. Σποραδικά, διατηρούνται τοιχογραφίες που χρονολογούνται στον 19ο αιώνα.

Ο ναός δέχθηκε κατά τη διάρκεια των αιώνων πάμπολλες επεμβάσεις, με σημαντικότερη την προσθήκη νάρθηκα στα δυτικά, με αποτέλεσμα την αλλοίωση της αρχικής όψης του. Είναι κτισμένος με αργολιθοδομή και πλίνθους με ισχυρό συνδετικό κονίαμα, ενώ στην ανωδομή χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά πλίνθοι.

Τον αύλειο χώρο του οριοθετεί πετρόκτιστος τοίχος που ενσωματώνει σπόλια ύστερων ρωμαϊκών χρόνων. Στα ΒΔ υπάρχει μεταγενέστερο κωδωνοστάσιο και προσθήκες και στα ΒΑ ένα πετρόκτιστο, ορθογώνιο, θολοσκέπαστο κτίσμα, που σήμερα είναι οστεοφυλάκιο.