Πρόκειται για ισόγειο κτίσμα που βρίσκεται σε περίοπτη θέση, στην παραλία του Γαλαξειδίου. Χτισμένο στα τέλη του 19ου αιώνα, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα τοπικής αρχιτεκτονικής, με μεγάλα ανοίγματα που υπερτερούν των πλήρων και καλύπτονται από μεγάλες, ξύλινες, ταμπλαδωτές πόρτες, ενώ στο επάνω μέρος υπάρχει σιδηρόφραχτος φεγγίτης. Η ξύλινη στέγη με τα βυζαντινά κεραμίδια στέφει αρμονικά το κτίριο.

Αυτό το αρμονικό σύνολο αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της αρχιτεκτονικής μικροκλίμακας του οικισμού. Επιπλέον, η λειτουργία του ως καφενείο, το ενέταξε στην καθημερινή ζωή του οικισμού σαν οργανικό τμήμα, αφού για πολλές δεκαετίες η αίθουσά του φιλοξένησε τους άνδρες του χωριού κατά τη σχόλη τους, όπως αυτή εκφράζεται στο ελληνικό χωριό.