Το Σπήλαιο Νυμφών Λέχοβας βρίσκεται στην περιοχή του Κρυονερίου Κορινθίας, σε απόσταση 550 μ. βόρειο-βορειοανατολικά της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Λέχοβας και μέσα στα όρια της αρχαίας Σικυωνίας. Πρόκειται για σπηλαιοβάραθρο βάθους περίπου 45 μ., διανοιγμένο κατά μήκος μεγάλης διάκλασης. Aποτελείται από μία κύρια αίθουσα με έντονη κλίση. Κομβικό σημείο στο εσωτερικό του είναι ένας επίπεδος βράχος που διαιρεί το σπήλαιο σε ανώτερο και κατώτερο τμήμα και λειτουργεί σαν εξώστης.



Η ανασκαφή, που διενεργήθηκε από την Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας-Σπηλαιολογίας αποκάλυψε μεγάλο όγκο κεραμικής, εκατοντάδες ειδωλίων, ελάχιστα λυχνάρια και χάλκινα κοσμήματα, κεραμίδες και οστά ζώων. Το κεραμικό σύνολο του σπηλαίου περιλαμβάνει ποικιλία σχημάτων κυρίως αττικών και κορινθιακών ή σικυώνιων εργαστηρίων. Πλούσια αντιπροσωπεύεται η κεραμική των Kλασικών χρόνων, κυρίως του 5ου αιώνα π.Χ., με μικύλα, κατά το πλείστον, αγγεία τυπικών κορινθιακών σχημάτων και διακόσμησης. Αντίστοιχα το κοροπλαστικό υλικό (ειδώλια) προέρχεται κυρίως από κορινθιακά και σικυώνια εργαστήρια που περιλαμβάνουν εντυπωσιακή ποικιλία γυναικείων τύπων, ανδρικών μορφών, προτομές, κυκλικούς χορούς με τέσσερις χορευτές εν κύκλω και αυλητή στο κέντρο, ειδώλια ζώων, ανάγλυφα και περίτμητα πήλινα πλακίδια. Η τυπική αρχαΐζουσα κορινθιακή γυναικεία μορφή, όρθια ή καθιστή, που φορεί χιτώνα και φέρει πόλο είναι το δημοφιλέστερο κοροπλαστικό ανάθημα, που καλύπτει όλο τον 5ο αιώνα π.Χ., σε ποικιλία παραλλαγών.

Ο χρονικός ορίζοντας ανθρώπινης χρήσης μέσα στο σπήλαιο εκτείνεται από τα μέσα του 6ου μέχρι τον 3o αιώνα π.Χ., με έμφαση στον 5ο αιώνα. Η λατρεία των Νυμφών σε αυτό τεκμηριώνεται κυρίως από τις εγχάρακτες αφιερωματικές επιγραφές σε θραύσματα αγγείων.



Το σπήλαιο δεν αποτελεί επισκέψιμο αρχαιολογικό χώρο.