Το Σπήλαιο Κάψια βρίσκεται στο νομό Αρκαδίας, σε απόσταση 1,5 χλμ. από τον ομώνυμο οικισμό και περίπου 15 χλμ. βόρεια της Τρίπολης. Αποτελεί τμήμα συστήματος ενεργών και μη ενεργών καταβοθρών, που αποστράγγιζαν τη λεκάνη της Μαντίνειας. Μπροστά από την είσοδό του αναπτύσσονται τρεις καταβόθρες, τις οποίες σήμερα περικλείει προστατευτικό πέτρινο φράγμα ημικυκλικού σχήματος που χτίστηκε τον 19ο αιώνα. Όταν οι καταβόθρες έφραζαν, το σπήλαιο πλημμύριζε, όπως αποδεικνύουν ίχνη παλαιάς πλημμύρας στα τοιχώματά του.



Το σπήλαιο διαθέτει πλούσιο σταλαγμιτικό διάκοσμο με σπάνιους χρωματισμούς. Από επιφανειακά ευρήματα προκύπτει ότι χρησιμοποιήθηκε σποραδικά κατά τη Νεολιθική περίοδο (4η χιλιετία π.Χ.), την Ελληνιστική (330-146 π.Χ.) και το διάστημα από τον 4ο έως τον 6ο αιώνα μ.Χ. Στο σπήλαιο βρέθηκε πλήθος ανθρώπινων σκελετών (περίπου 50), από άτομα και των δύο φύλων και διαφόρων ηλικιών (από βρέφος 5-10 μηνών μέχρι και ενήλικες 50 ετών περίπου). Η πρώτη ερμηνεία για το πλήθος των ανθρώπινων σκελετών, απέδιδε τα ευρήματα σε βίαιο πνιγμό λόγω επεισοδίου πλημμύρας ανθρώπων που είχαν καταφύγει στο εσωτερικό του σπηλαίου για προστασία. Συστηματική μελέτη όμως των σκελετικών καταλοίπων φαίνεται να ανατρέπει την άποψη αυτή, υποδηλώνοντας ότι το σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε μάλλον ως χώρος για ταφές νεκρών και ανακομιδές των οστών τους, τα οποία εναποτίθεντο πιθανότατα με τελετουργικό τρόπο σε διάφορα μέρη του σπηλαίου, κυρίως σε εσοχές, και παρασύρθηκαν στη συνέχεια από πλημμυρικά επεισόδια.



Το σπήλαιο αποτελεί οργανωμένο αρχαιολογικό χώρο.