Ο αρχαιολογικός χώρος της αρχαίας Όρθης βρίσκεται στην κτηματική περιφέρεια των Τοπικών Κοινοτήτων Κέδρου και Λουτρού του Δήμου Σοφάδων, 21 χλμ. ΝΑ της Καρδίτσας. Η αρχαία πόλη καταλαμβάνει την κορυφή και τις πλαγιές του λόφου «Χελωνόκαστρο», εκτείνεται στο άλσος του Αγ. Νικολάου, όπου και το ομώνυμο εξωκκλήσι, ενώ στον ίδιο χώρο εντάσσονται το μικρό ιερό Α της Επαρχιακής οδού Καρδίτσας – Κέδρου, καθώς και τα νεκροταφεία που εκτείνονται εκατέρωθεν του δρόμου, προς τα Α και ΝΑ.

Η αρχαία πόλη Όρθη αναφέρεται από τον Όμηρο στον «Νηών Κατάλογο» και οι παλαιότεροι μελετητές πίστευαν ότι αποτελεί πόλη της Περραιβίας, περίοικης περιοχής των Θεσσαλών στα ΒΑ του θεσσαλικού κάμπου. Ωστόσο, ο εντοπισμός κατά τη δεκαετία του 1980 μέσα σε τάφο δύο χάλκινων νομισμάτων του 4ου αι. π.Χ. της πόλης Όρθης, καθώς και το τυχαίο εύρημα ενός θραύσματος κεραμίδας (κομμάτι στρωτήρα λακωνικού τύπου) που σώζει τμήμα σφραγίσματος με την επιγραφή Ο]ΡΘΙΕΩ[Ν από την περιοχή της πόλης, στα δυτικά του άλσους, οδήγησαν τον ανασκαφέα κ. Μ. Ιντζεσίλογλου να προχωρήσει στην ταύτιση της εν λόγω πόλης με την Όρθη, η οποία εμπίπτει στα όρια της «τετράδας» Θεσσαλιώτιδας, μιας εκ των τεσσάρων περιοχών στις οποίες διαιρούνταν η Θεσσαλία κατά την αρχαιότητα.