Η Μαρώνεια ιδρύθηκε τον 7ο π.Χ. αι. από Χίους αποίκους στις νοτιοδυτικές πλαγιές του Ισμάρου και άκμασε τα αρχαϊκά, κλασικά και ελληνιστικά χρόνια. Λόγω της ναυτιλίας και του εμπορίου υπήρξε πάντα οικονομικά ανθηρή, γεγονός που πιστοποιείται από τη μεγάλη νομισματική κυκλοφορία στις περιόδους αυτές. Τα αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι η πόλη παρέμεινε ανθηρή και τη ρωμαϊκή περίοδο και φέρεται ως μία από τις πόλεις που επισκέφθηκε ο αυτοκράτορας Αδριανός. Η ακμαία πορεία της συνεχίσθηκε αδιάλειπτα και την παλαιοχριστιανική περίοδο. Διατήρησε το αρχαίο της όνομα και παρέμεινε στην ίδια γεωγραφική θέση. Ο επίσκοπός της Δοκιμάσιος έλαβε μέρος στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο το 451 π.Χ. Η πόλη κατόρθωσε να επιβιώσει στους λεγόμενους σκοτεινούς, 7ο και 8ο αιώνες. Διατήρησε τον πληθυσμό της, η έκτασή της όμως περιορίστηκε στην περιοχή του αρχαίου λιμανιού και απέκτησε τα χαρακτηριστικά οχυρωμένης πόλης-κάστρου. Τον 9ο-10ο αι. ακολούθησε το γενικό κλίμα ανακατάταξης και αναδιοργάνωσης των αστικών κέντρων και τον 11ο αι. προβιβάστηκε σε αρχιεπισκοπή, ενώ από τα αρχαιολογικά ευρήματα διαπιστώνεται ότι ήταν έδρα τοπικού αξιωματούχου. Τα αρχαιολογικά ευρήματα καταδεικνύουν ότι η Μαρώνεια μέχρι και το πρώτο μισό του 13ου αι. ήταν ένα αξιόλογο κέντρο με αγροτική, εμπορική και βιοτεχνική ζωή.