Ο αρχαιολογικός χώρος του Πύργου Ραγίου καταλαμβάνει την κορυφή λόφου στο μέσο του κάμπου Ραγίου - Κεστρίνης, κοντά στις παλιές εκβολές του ποταμού Καλαμά. Πιθανότατα, αποτελούσε προπύργιο προς την πλευρά της ξηράς του γειτονικού παραθαλάσσιου οικισμού της χερσονήσου της Λυγιάς, που ιδρύθηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. και ο οποίος ταυτίζεται κατά πάσα πιθανότητα με την αρχαία Τορώνη, τη βάση που, σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, ίδρυσαν οι Κερκυραίοι στην ηπειρωτική ακτή. Μέρος της ευρύτερης κερκυραϊκής εγκατάστασης στην περιοχή αποτελούσε και το μικρό φρούριο του Πύργου, το οποίο προστάτευε τον κύριο οικισμό της Λυγιάς από το μέρος της ξηράς, προσφέροντας παράλληλα καταφύγιο στον πληθυσμό του σε περίοδο πολέμου. Οφείλει τη σύγχρονη ονομασία του σε πύργο της οθωμανικής περιόδου, ο οποίος δεσπόζει στην κορυφή του υψώματος, κτισμένος επάνω σε πύργο της αρχαίας οχύρωσης του 5ου αιώνα π.Χ. Η προνομιούχος -από άποψη φυσικού κάλλους και φυσικής οχύρωσης- θέση προσήλκυσε το ανθρώπινο ενδιαφέρον από την προϊστορική ήδη περίοδο έως τα νεότερα χρόνια.

Ο αμιγώς στρατιωτικός χαρακτήρας της θέσης κατά τους κλασικούς και ελληνιστικούς χρόνους επιβεβαιώνεται από την απουσία κτισμάτων που δηλώνουν μόνιμη κατοίκηση, καθώς και από την ύπαρξη μεγάλης λαξευμένης στο βράχο δεξαμενής για τη συλλογή των όμβριων υδάτων, χαρακτηριστικής σε οχυρώσεις. Σε γειτνίαση με τη δεξαμενή, υπάρχει κατασκευή από μεγάλου μεγέθους γωνιόλιθους, πιθανόν ιερό ή κρηναίο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και ένα ορθογώνιο λάξευμα, λίγο ανατολικότερα, που μοιάζει με προεξέχον κάθισμα, του οποίου, ωστόσο, η χρήση ή ο χρόνος κατασκευής παραμένουν άγνωστα.

Στα νεότερα χρόνια χρονολογείται το σύνολο των τοίχων από ξερολιθιά που σώζονται εντός των τειχών, καθώς και ο πύργος τύπου kula, χαρακτηριστικό δείγμα της μεταβυζαντινής αρχιτεκτονικής της περιοχής.

Οι ανασκαφικές έρευνες που διενεργήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και του ΄90, έφεραν στο φως ευρήματα που επιβεβαιώνουν τη διαχρονική κατοίκηση της θέσης. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται εργαλεία από πυριτόλιθο της Παλαιολιθικής και Νεολιθικής εποχής, κεραμική χρονολογούμενη από την Εποχή του Χαλκού έως την Οθωμανική περίοδο, νομίσματα κλασικά, ελληνιστικά και ρωμαϊκά, πλήθος από αιχμές βελών και μολύβδινα βλήματα σφενδονιστών (μολυβδίδες), τμήματα πήλινων ειδωλίων, αλλά και πλήθος αντικειμένων καθημερινής χρήσης και κοσμημάτων από τα νεώτερα χρόνια. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει σε δύο χαρακτηριστικά αγγεία της Εποχής του Χαλκού, που βρέθηκαν στα κατώτερα στρώματα κατοίκησης του χώρου, το ένα με πλαστική διακόσμηση. Σημαντικότατα είναι, εξάλλου, και τα αποσπασματικά σωζόμενα ανευρεθέντα αρχαϊκά ειδώλια, τα πρωιμότερα μέχρι στιγμής στο θεσπρωτικό χώρο.

Στο πλαίσιο των εργασιών ανάπλασης και ανάδειξης του αρχαιολογικού χώρου, που πραγματοποιήθηκαν κατά την περίοδο 1999 - 2000, εξασφαλίσθηκαν οι απαραίτητες υποδομές πρόσβασης, περιήγησης, εξυπηρέτησης και ενημέρωσης των επισκεπτών. Ο Πύργος της Οθωμανικής περιόδου αποκαταστάθηκε στην αρχική του μορφή και διαμορφώθηκε, εσωτερικά, σε εκθεσιακό χώρο.