Ο αρχαίος οικισμός της Βρουλιάς βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της νήσου Ρόδου, απέναντι από το Πρασονήσι. Πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους πρώιμους οικισμούς με οργανωμένο πολεοδομικό σχέδιο που έχει εντοπισθεί στον ελλαδικό χώρο. Η ζωή του οικισμού ήταν πολύ περιορισμένη. Με βάση κυρίως τα ευρήματα από τις ταφές που ανεσκάφησαν έξω από το τείχος χρονολογείται στα 650-550 π.Χ. Η θέση του οικισμού είχε και στρατιωτική σημασία καθώς αποτελούσε το τελευταίο λιμάνι του αιγαιακού χώρου πριν από το ανοιχτό πέλαγος της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και το πρώτο λιμάνι για τους ταξιδευτές από την Κύπρο, τη Φοινίκη ή τη Συρία.

Στα παλαιοχριστιανικά χρόνια ιδρύθηκε χαμηλά, κοντά στη θάλασσα, παλαιοχριστιανική βασιλική με ψηφιδωτά δάπεδα. Σήμερα το μικρό λιμανάκι της Βρουλιάς αποτελεί ασφαλές αραξοβόλι για τους ψαράδες του νησιού.

Η ανασκαφή του χώρου πραγματοποιήθηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα (1907-1908) από τον Karl Frederik Kinch, μέλος της δανικής αρχαιολογικής αποστολής, η οποία τότε είχε αναπτύξει σημαντική ανασκαφική δραστηριότητα στο νησί. Ο ίδιος είχε διενεργήσει τις ανασκαφές στην ακρόπολη της Λίνδου και στην Εξοχή της Λάρδου. Ο Kinch δημοσίευσε τα αποτελέσματα της έρευνάς του στο σημαντικό τόμο Vroulia (Berlin 1914), ο οποίος μέχρι σήμερα αποτελεί τη μοναδική μονογραφία για τον οικισμό.