Η παραλιακή θέση "Ρηχά Νερά" αποτέλεσε σημαντικό οικιστικό κέντρο της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού. Τα οικιστικά λείψανα, οι οχυρώσεις και τα πλούσια κινητά ευρήματα, που ήρθαν στο φως, μαρτυρούν την πυκνή και συστηματική κατοίκηση του οικισμού, ο οποίος αναπτύσσεται παράλληλα με την Πολιόχνη. Η της Μύρινα εξελίχθηκε σε πρωτοαστικό κέντρο κυρίως την Πρώιμη και Μέση εποχή του Χαλκού ενώ λείψανα που σώζονται από προηγούμενες ή μεταγενέστερες είναι πολύ περιορισμένα. Ο οικισμός, στην εποχή της ακμής του, καταλάμβανε έκταση 80.000 τ.μ. με πλυθυσμό 3.000 - 4.000 κατοίκους. Ο στοιχειώδης πολεοδομικός σχεδιασμός αποδεικνύεται από την ύπαρξη δρόμων, ενίοτε λιθόστρωτων, μεταξύ των σπιτιών και συστημάτων αποχέτευσης με λιθόκτιστους αγωγούς. Τα σπίτια της Μύρινας, λιθόκτιστα από τα θεμέλια ως την οροφή, με λάσπη ως συνδετικό υλικό, ήταν ευρύχωρα: μεγάλα, μεγαροειδή και επιμήκη κτίσματα, χωρισμένα σε δύο ή περισσότερους χώρους, που επικοινωνούσαν μεταξύ τους με μικρά ανοίγματα. Είχαν την είσοδο στα ανατολικά. Οι στέγες ήταν αμφικλινείς, από λάσπη, ξύλα και φύκια. Η Μύρινα καταστράφηκε πολλές φορές από σεισμούς και οι κάτοικοι ξανάχτιζαν ή επισκεύαζαν τα σπίτια τους ανάλογα με τις ανάγκες τους, όπως διαπιστώθηκε από την εγκατάλειψη παλαιότερων κτισμάτων ή από τα ίχνη στους τοίχους όλων των φάσεων.

Ο πυρήνας του προϊστορικού οικισμού αναδείχθηκε από την Κ΄ ΕΠΚΑ στα πλαίσια του Γ΄ ΚΠΣ. Οι εργασίες ανάδειξης πραγματοποιήθηκαν με αυτεπιστασία και ολοκληρώθηκαν στο τέλος του 2004.