Κατά μήκος του ανατολικού πρανούς του τύμβου βρίσκονται δύο ασύλητοι κιβωτιόσχημοι τάφοι, η έρευνα των οποίων απέδωσε ενδιαφέροντα στοιχεία για την κοινωνική τάξη των νεκρών και τα ταφικά έθιμα της εποχής. Στο κέντρο ακριβώς του τεράστιου τύμβου και σε βάθος 12 μ. από την κορυφή του βρίσκεται ο μικρός, μονοθάλαμος μακεδονικός τάφος, που βρέθηκε συλημένος αλλά κατάκοσμος από τοιχογραφίες, με εκπληκτικά χρώματα σε πολύ καλή κατάσταση διατήρησης. Το μοναδικό αυτό μνημείο χρονολογείται στο τελευταίο τέταρτο του 4ου αι. π.Χ.

Η πρόσοψη του τάφου είναι κατάγραφη. Το τριγωνικό αέτωμα κοσμούν μυθικοί γρύπες με ολόχρυσα φτερά, ακολουθούν βαθυκύανα τρίγλυφα και λευκές μετόπες, ενώ στη στενή ζωφόρο επάνω από το θυραίο άνοιγμα ξετυλίγεται μια σκηνή συμποσίου, τόσο οικεία από διάφορες φιλολογικές μαρτυρίες ή την αγγειογραφία, αλλά για πρώτη φορά τόσο ζωντανά μπροστά στα μάτια των επισκεπτών. Στο κέντρο εικονίζονται έξι στεφανωμένοι συμποσιαστές, ξαπλωμένοι νωχελικά σε ανάκλιντρα, να απολαμβάνουν τα πλούσια εδέσματα και τη μουσική της κιθάρας και του δίαυλου, που παίζουν νεαρές γυναίκες, ενώ πεζοί και έφιπποι άνδρες σπεύδουν να ενωθούν μαζί τους. Άλλοι οπλίτες, ντυμένοι με τη μακεδονική ενδυμασία, ακουμπώντας χαλαρά στα δόρατα και στις χαρακτηριστικές λαμπρές ασπίδες, παρακολουθούν ήρεμα τη σκηνή. Συγκλονιστική είναι η παράσταση των δύο ολόσωμων μορφών νέων, που τυλιγμένοι στις μακριές χλαμύδες, γεμάτοι θλίψη, στέκουν σιωπηλοί δίπλα στην είσοδο του τάφου, αιώνιοι φρουροί του νεκρού συμπολεμιστή τους. Πρόκειται αναμφίβολα για τον τάφο ενός επιφανούς Μακεδόνα στρατιωτικού, όπως υποδηλώνουν και τα υπολείμματα του πραγματικού οπλισμού, που βρέθηκαν στο σχεδόν κατεστραμμένο από τους αρχαιοκάπηλους θάλαμο.