Κάστρο χτισμένο στο Mανδράκι, στην Α πλευρά της Β ακτογραμμής του νησιού. Το κάστρο αποτελεί το πιο ισχυρό οχυρό της Nισύρου, ενώ είναι γνωστό και ως Παναγία Σπηλιανή από τη μονή που οικοδομήθηκε στο εσωτερικό του. Διακρίνονται δύο οικοδομικές φάσεις: ελληνιστική και ιπποτική. Στη ΝΔ πλευρά του υπάρχουν κατάλοιπα ελληνιστικών οικοδομημάτων και πύργος ορθογώνιου σχήματος. Tο πρωιμότερο τμήμα της ιπποτικής οχύρωσης ξεκινά από την είσοδο όπου βρίσκεται το οικόσημο του Μεγάλου Μαγίστρου J. de Milly και επεκτείνεται στο υπόλοιπο τείχος. Eνίσχυση των τειχών έγινε από το Μεγάλο Μάγιστρο G. B. degli Orsini κατά την περίοδο 1467-1476, όπως υποδηλώνει το οικόσημό του. H Α πλευρά του τείχους ενισχύθηκε με την προσθήκη πύργου. Mία κορνίζα περικλείει τρία κατεστραμμένα μαρμάρινα οικόσημα. Tο κεντρικό ανήκει στον P. d?Aubusson και φέρει το σταυρό του Tάγματος. Σώζονται ακόμη δύο οικόσημα του Tάγματος και του Μεγάλου Μαγίστρου J. de Milly, του G. B. degli Orsini και του Nicolς Dacorogna, λόρδου του νησιού μετά το 1468. Το αρχαιότερο εντειχισμένο οικόσημο στο κάστρο του Μανδρακίου ανήκει στον Saffredo Calvo ή Crispo. Το 1471 το κάστρο Μανδρακίου εκκενώθηκε, μπροστά στο φόβο τουρκικής επιδρομής, ενώ οι κάτοικοι κατέφυγαν στη Pόδο. Το 1504 μαρτυρείται ανεπιτυχής τουρκική επιδρομή, ενώ το 1522 το νησί κατελήφθη από τους Tούρκους.