Οργανωμένος οικισμός και νεκρόπολη της ύστερης εποχής του Χαλκού. Τα αρχαία οικοδομικά λείψανα και τα νεκροταφεία καταλαμβάνουν μεγάλο τμήμα από τον κάμπο του Αρχοντικιού και εκτείνονται στον παρακείμενο λόφο Καραγιάννη. Ο οικισμός ήταν οργανωμένος με οικίες χτισμένες κατά συστάδες και δρόμους στρωμένους με χώμα και λιθάρια από την παραλία. Οι οικίες είναι επιμήκη κτίσματα, στον τύπο του μεγάρου, με ορθογώνια ευρύχωρα δωμάτια. Χτισμένες η μια δίπλα στην άλλη σε συγκροτήματα, επικοινωνούσαν μεταξύ τους με μικρές κλίμακες και λίθινα κατώφλια. Για την τοιχοποιία χρησιμοποιήθηκαν λίθοι στη θεμελίωση και πήλινες πλίνθοι στην ανωδομή. Τις επίπεδες στέγες, από πηλό, ξύλα και φύκια, στήριζαν κάθετα ξύλινα στοιχεία στερεωμένα σε λίθινες βάσεις. Τα δάπεδα ήταν στρωμένα από πηλόχωμα ή χαλίκια θάλασσας. Τις πλούσιες κεντρικές γειτονιές διέσχιζε κεντρικός δρόμος που κατέληγε στο λιμάνι. Η νεκρόπολη καλύπτει μια χρονολογική περίοδο από το τέλος της τέταρτης χιλιετίας π.Χ. ως την πρωτογεωμετρική εποχή. Το μεγαλύτερο τμήμα της καταλαμβάνουν κιβωτιόσχημοι τάφοι μυκηναϊκής εποχής (1450 - 1100 π.Χ) λαξευμένοι στο μαλακό βράχο, με λιθόκτιστη επένδυση.

Κατά τις εργασίες ανάδειξης του χώρου στο πλαίσιο του ΠΕΠ Βορείου Αιγαίου πραγματοποιήθηκαν αποχωματώσεις και εκτεταμένες συντηρήσεις. Σήμερα ο περιφραγμένος χώρος, έκτασης 40 περίπου στρ. περιλαμβάνει φυλάκιο, αναψυκτήριο, πλατώματα θέασης και διαδρομές περιήγησης.

Στους τάφους τοποθετήθηκαν εκμαγεία των κτερισμάτων.

Στο χώρο του φυλακίου τοποθετήθηκε πρόπλασμα του οικισμού.