Πρόκειται για το μεγαλύτερο, έως τώρα, μυκηναϊκό (1390/70-1060/40 π.Χ) νεκροταφείο του νησιού, με τους πιο αντιπροσωπευτικούς θαλαμοειδείς τάφους σε όλο το Ιόνιο.



Οι τάφοι είναι υπόγειοι, λαξευμένοι στο φυσικό βράχο (ψαμμίτης), και σχηματίζονται από το δρόμο, την είσοδο και το θάλαμο. Παρουσιάζουν αρχιτεκτονική ποικιλία ως προς το μέγεθος των δρόμων, το σχήμα και τις διαστάσεις των θαλάμων τους. Οι δρόμοι συχνά έχουν μήκος που κυμαίνεται από 4,00-6,00μ. ενώ έχει εντοπιστεί και ένας με μήκος 15,00μ. Ο δρόμος οδηγεί στην είσοδο και από εκεί στο θάλαμο. Η είσοδος είναι στενότερη του δρόμου, δεν έχει πάντα κανονικό σχήμα και συνήθως μετά τον ενταφιασμό φράσσεται με ξερολιθιά. Οι διαστάσεις των θαλάμων ποικίλουν, άλλοι είναι μικροί (1,40μ.x1,90μ.) με λίγες ταφές και άλλοι μεγαλύτεροι (5,50μ.x4,80μ.) με περισσότερες ταφές. Ποικίλει επίσης και το σχήμα των θαλάμων καθώς υπάρχουν τετράγωνοι, τραπεζιόσχημοι και ελλειπτικοί. Στο εσωτερικό των θαλάμων ανοίγονται αρκετοί λάκκοι για τον ενταφιασμό των νεκρών. Οι περισσότεροι έχουν διαστάσεις περίπου όσο το φυσικό μέγεθος ενός ανθρώπου ή και μεγαλύτερο. Το βάθος των λάκκων ποικίλει, και φθάνει έως τα 2,50μ. Οι νεκροί θάβονται σε συνεσταλμένη στάση ενώ οι τάφοι χρησιμοποιούνται αρκετές φορές καθώς επικρατεί το έθιμο της ανακομιδής.