Το φρούριο καταλαμβάνει έκταση περίπου 25 στρεμμάτων και σε κάτοψη έχει σχήμα τραπεζίου. Περιβάλλεται από ισχυρά εξωτερικά τείχη, θεμελιωμένα απευθείας στον φυσικό βράχο, με περίμετρο 614 μ., διακοπτόμενα κατά διαστήματα από ορθο¬γώ-νιους και ημικυκλικούς πύργους (Εικ. 2). Σήμερα σώζονται σε ύψος κυμαινόμενο από 5,0 έως 8,0 μ. Η τοιχοδομία τους είναι από αργολιθοδομή με σποραδικές πλίνθους και ασβεστοκονίαμα ως συνδετικό υλικό.

Η είσοδος στο φρούριο γινόταν από την ΝΑ πλευρά του, όπου κατέληγε λιθόστρωτος δρόμος, καθώς και από τη ΒΑ πλευρά, από λαξευμένα στον βράχο απότομα σκαλοπάτια, που οδηγούσαν κατευθείαν στην ακρόπολη, στο ΒΑ μέρος του κάστρου (Εικ. 3, 4).

Η ακρόπολη έχει δική της οχύρωση, και τα νότια τείχη της σώζονται σε μέγιστο ύψος 13,0 μ. Στο ψηλότερο σημείο της υψώνεται, ερειπωμένος σήμερα, ο πύργος, που κτίστηκε από τον Ανδρόνικο Γ΄ Παλαιολόγο. Ο πύργος ήταν διώροφος, με υπόγεια δίδυμη θολοσκεπή υδατοδεξαμενή και τοιχογραφημένο παρεκκλήσιο στον όροφο (Εικ. 4). Η πρόσβαση σε αυτόν φαίνεται ότι γινόταν με ξύλινη κινητή κλίμακα.

Από την ανασκαφική έρευνα στο εσωτερικό του κάστρου αποκαλύφθηκαν κτήριο στρατωνισμού (;), πηγάδι και ενδεχομένως λατρευτικό κτίσμα. Νομίσματα, αβαφής και εφυαλωμένη κεραμική, αιχμές βελών και αντικείμενα καθημερινής χρήσης πιστοποιούν τη ζωή στο φρούριο από τη μεσοβυζαντινή, την υστεροβυζαντινή και τη μεταβυζαντινή εποχή, ενώ ένα σημαντικό απόσπασμα γραπτής κτητορικής επιγραφής, με το φυλακτικού χαρακτήρα μονόγραμμα του Ανδρονίκου Παλαιολόγου, από το παρεκκλήσιο του πύργου, συνδέει το κάστρο με τον ιδρυτή του (Εικ. 5).