Από το αρχαίο Κάλλιον διατηρήθηκε η τειχισμένη ακρόπολη, όπου κατέφευγαν οι κάτοικοι για την προστασία τους από εξωτερικές επιθέσεις και επιδρομές. Ήταν κτισμένη στο λόφο όπου βρίσκεται το κάστρο του Βελούχοβου, σε εξαιρετικά ευνοϊκή τοποθεσία, όπου απολήγουν τα Βαρδούσια και συμβάλλουν οι κοιλάδες του Μόρνου (αρχ. Δάφνος), της Μπελεσίτσας και του Κόκκινου. Ο οχυρωματικός περίβολος, πολλά μέρη του οποίου διατηρούνται σε ύψος μεγαλύτερο από αυτό των θεμελίων, χρονολογείται στον 4ο και στον 3ο αι. π.Χ.. Το συνολικό του μήκος μαζί με το τείχος της ακρόπολης ξεπερνούσε τα δύο χιλιόμετρα, περισσότερο κατοικημένα όμως ήταν τα χαμηλότερα μέρη του λόφου.

Από την αρχαία πόλη αποκαλύφθηκαν τμήματα του τείχους, τα δημόσια κτήρια (ναοί, βουλευτήριο, θέατρο, αγορά), ιδιωτικές οικίες και τα νεκροταφεία, αλλά σήμερα κανένα μνημείο δεν είναι ορατό, καθώς ο χώρος έχει κατακλυσθεί από τα νερά της τεχνητής λίμνης του Μόρνου. Τα κινητά ευρήματα των ανασκαφών -αγγεία, νομίσματα, ψηφιδωτά, κοσμήματα, επιγραφές- εκτίθενται στην Αρχαιολογική Συλλογή Λιδορικίου.