Η Δαυλίδα ήταν η δεύτερη (μετά τον Πανοπέα) πόλη που συναντούσε κανείς σε φωκικό έδαφος, στο δρόμο από τη Χαιρώνεια της Βοιωτίας προς τους Δελφούς. Η απόσταση από τον Πανοπέα δεν είναι μεγαλύτερη των 6 χιλ. Η σημερινή κωμόπολη είναι κτισμένη πολύ κοντά στην αρχαία. Βρίσκεται κάτω από την ψηλότερη κορυφή του Παρνασσού, η οποία έχει το όνομα Λιάκουρα (Παυσανίας: Λυκώρεια). Η ακρόπολη της αρχαίας Δαυλίδας κατέχει την κορυφή ενός υψώματος σε μικρή απόσταση νότια του σημερινού χωριού. Διατηρούνται λείψανα του τείχους (κτισμένου ίσως τον 4ο π.Χ. αιώνα και ανοικοδομημένου στα μακεδονικά χρόνια) και της πύλης της εισόδου που ήταν στα δυτικά του περιβόλου.

Η οχυρωμένη αυτή θέση ήταν σε χρήση και στα μεσαιωνικά χρόνια, οπότε και ενισχύθηκε. Ερειπωμένος μεσαιωνικός πύργος σώζεται μέσα στον περίβολο και άλλος παρά την πύλη της εισόδου.

Με αρχαίο υλικό έχει κτιστεί η εκκλησία των αγίων Θεοδώρων μέσα στο χώρο της αρχαίας ακρόπολης. Για άλλα μεσαιωνικά κτίσματα είχαν χρησιμοποιηθεί οι ίδιοι οι τοίχοι των αρχαίων οικοδομημάτων.