H αρχαία πόλη εντοπίστηκε πάνω στην παραθαλάσσια τούμπα "Tάμπια", βορειοδυτικά της Nέας Mηχανιώνας. Έχουν ανασκαφεί τάφοι των κλασικών χρόνων (5ος-4ος αι. π.X.) με τοιχογραφίες στο εσωτερικό τους, οι οποίες εκτίθενται μαζί με τα κτερίσματα στο Mουσείο Θεσσαλονίκης. Ταυτίζεται με βεβαιότητα με την αρχαία Αίνεια σύμφωνα με τις συνδυασμένες τοπογραφικές πληροφορίες του Ηροδότου και άλλων αρχαίων συγγραφέων. Η πρώτη εγκατάσταση ανάγεται στην Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου και συνεχίζεται ως τους πρώιμους ελληνιστικούς χρόνους, oπότε οι κάτοικοί της μετοίκησαν στη νεόκτιστη Θεσσαλονίκη κατά τον συνοικισμό του Κασσάνδρου. Φαίνεται, ωστόσο, ότι δεν εγκαταλείφθηκε η θέση οριστικά, εφόσον μαρτυρείται το όνομά της και σε υστερότατες πηγές.

Σημαντικά μνημεία του πλούσιου και εκτεταμένου νεκροταφείου της πόλης είναι οι τρεις ταφικοί τύμβοι στα ΒΑ της Τούμπας που σχηματίστηκαν από ενοποιήσεις μικρότερων τύμβων. Η έρευνά τους προσέφερε πολύτιμες πληροφορίες για τα ταφικά έθιμα του γ΄ τέταρτου του 4ουαι. π.Χ. Καλύπτουν κιβωτιόσχημους λακκοειδείς τάφους και παιδικές ταφές. Συγκεκριμένα, ο τύμβος Α κάλυπτε κιβωτιόσχημους τάφους οι δύο από τους οποίους είχαν αξιόλογη γραπτή διακόσμηση στα εσωτερικά τους τοιχώματα. Ο τύμβος Β περιείχε ένα κιβωτιόσχημο τάφο και μια τεράστια νεκρική πυρά 3,5 μ. δυτικά του τάφου, εύρημα σημαντικό για τις πληροφορίες που παρέχει γύρω από τα ταφικά έθιμα της περιοχής. Τέλος, ο τύμβος Γ, που ήταν αρχαιότερος από τους Α και Β κάλυπτε στο κέντρο του ένα μόνο λακκοειδή τάφο και στην περιφέρειά του δύο παιδικές ταφές, ενώ αποκαλύφθηκαν πυρές εναγισμών με καμένα οστά ζώων και αγγεία. Και οι τρεις αυτοί ταφικοί τύμβοι εντάσσονται στο νεκροταφείο της αρχαίας Αίνειας και χρονολογούνται στο 2ο μισό του 4ου αιώνα π.Χ. Η ομοιότητα των ταφικών εθίμων και κτερισμάτων με τους τάφους των Μακεδόνων της ίδιας εποχής είναι φανερή.