Η λατρεία του Ολυμπίου Διός υπήρξε αρκετά σημαντική για τους Μακεδόνες. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, το τέμενος του Διός στο Δίον βρίσκεται κοντά στο ρωμαϊκό θέατρο. Δυο επιγραφές που βρέθηκαν εκεί οδηγούν στην τάυτιση του ιερού χώρου. Η πρώτη αποτελεί μια επιστολή του Φιλίππου Ε΄, με την οποία διευθέτησε τα σύνορα ανάμεσα στους Δημητριείς και τους Φεραίους στη Θεσσαλία. Η δέυτερη επιγραφή είναι ένα ψήφισμα της πόλης του Δίου, το οποίο χρονολογείται στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. Και στις δυο αυτές ...

Ένα από τα σημαντικά ιερά που υπήρχαν στο Δίο και το παλιότερο ήταν αυτό της Δήμητρας. Λίγο έξω από τα τείχη και την πύλη του κεντρικού δρόμου εντοπίστηκαν δύο διθάλαμα κτίρια, με πρόσοψη στην ανατολή και διαστάσεις 11 x 7 μ. Κατά τη διάρκεια των ερευνών βρέθηκε μαρμάρινη κεφαλή, η οποία τυπολογικά παρέπεμπε στη θεά Δήμητρα και ανάγεται στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. Το γεγονός ότι επρόκειτο για Ιερό αφιερωμένο στη Δήμητρα, επιβεβαίωσε και η εύρεση σχετικής αναθηματικής επιγραφής. Οι δίδυμοι ναοί κτίστηκαν ...

Το τέμενος ήταν αφιερωμένο στη λατρεία της Ίσιδος Λοχίας, όπως μαρτυρούν ενεπίγραφα βάθρα στα σκαλοπάτια ενός από τους τέσσερις ναούς που συνιστούν το Ιερό. Ο κεντρικός ναός, αφιερωμένος στην Ίσιδα, διέθετε προθάλαμο και σηκό και ήταν κτισμένος πάνω σε υψηλό πόδιο. Η αρχιτεκτονική του ναού συνηγορεί στη χρονολόγησή του στα χρόνια των Σεβήρων. Ο κτιστός βωμός του ναού βρέθηκε ακέραιος, περιστοιχισμένος από αναθήματα.
Βόρεια του κεντρικού ναού βρέθηκε μικρότερος ναός, αφιερωμένος στη λατρεία της ...

Οι μεγάλες Θέρμες, τα δημόσια δηλ. λουτρά του Δίου, στα νότια της πόλης, προφυλαγμένες από τους βοριάδες και σε άμεση επικοινωνία με την κεντρική λεωφόρο, υποδέχονταν τον επισκέπτη που έμπαινε, όπως και σήμερα, στην πόλη από τη νότια πύλη. Κτίστηκαν γύρω στο 200 μ.Χ., για να αποτελέσουν όχι απλά ένα μεμονωμένο λουτρικό οικοδόμημα, αλλά ένα συγκρότημα που θα λειτουργούσε ως νέος πυρήνας της δημόσιας ζωής.
Αποτελούνταν από ένα ευρύχωρο αίθριο στο κέντρο, το οποίο περιβαλλόταν από καταστήματα και ...

Η μεγάλη "έπαυλη του Διονύσου", όπως ονομάστηκε από το έξοχο ψηφιδωτό με παράσταση από τη ζωή του θεού του κρασιού, που στολίζει το δάπεδο του κεντρικού δωματίου, κτίσμα του 200 μ.Χ., αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κτιριακά συγκροτήματα το αρχαίου Δίου. Βρίσκεται κατά μήκος μιας από τις δευτερεύουσες οδούς που διέσχιζαν τον ανατολικό τομέα της πόλης, πίσω από μια σειρά καταστημάτων και εργαστηρίων και δίπλα σε ένα λουτρικό οικοδόμημα, τα δάπεδα του οποίου είναι στρωμένα με μεγάλες ψηφίδες, μια ...

Στα νότια της πόλης του Δίου, έξω από τα όριά της και δυτικά του ιερού της Δήμητρας βρίσκεται το αρχαίο θέατρο. Η κατασκευή του τοποθετείται στην ελληνιστική εποχή, πιθανότατα στα χρόνια της βασιλείας του Φιλίππου Ε΄ (221-179 π.Χ.).
Το θέατρο είναι κτισμένο στην πλαγιά χαμηλού φυσικού λόφου και έχει προσανατολισμό βορειανατολικό, τον πιο ενδεδειγμένο για τον καλό αερισμό του χώρου, όπως επεσήμανε αργότερα ο Βιτρούβιος. Ο αρχιτέκτων του μνημείου, εκμεταλλευόμενος τη μορφολογία του εδάφους, διαμόρφωσε ...

Το ρωμαϊκό θέατρο του Δίου βρίσκεται σε μικρή απόσταση νοτιοανατολικά του ελληνιστικού θεάτρου, έξω από τα όρια της πόλης. Χρονολογείται στο 2ο αι. μ.Χ. και πιθανότατα αντικατέστησε το παλαιότερο, που μετά το 168 π.Χ. φαίνεται ότι υπολειτουργούσε.
Έχει κατασκευασθεί σε επίπεδο έδαφος με προσανατολισμό στην ανατολή και ήταν μικρότερο σε διαστάσεις από το ελληνιστικό. Συγγενικό σε μορφή με τα αντίστοιχα θέατρα της Κορίνθου και των Πατρών, διέθετε κοίλο με ακτίνα 16,45 μ., ορχήστρα διαμέτρου 10,70 ...

Τα νεκροταφεία του Δίου, εκτείνονται βόρεια και δυτικά της πόλης και η περίοδος χρήσης τους καλύπτει το διάστημα από τα μέσα περίπου του 5ου αι. π.Χ. ως τις αρχές του 5ου αι. μ.Χ. Τάφοι καλυβίτες σε περιβόλους από ξερολιθιά, ανάγλυφες στήλες, επιτύμβιοι βωμοί αποτελούν τα μνημεία εκείνα που μαρτυρούν τη φροντίδα των κατοίκων προς τους νεκρούς τους. Ωστόσο, τα επιβλητικότερα κατασκευάσματα της κατηγορίας των ταφικών κτισμάτων συνιστούν οι "μακεδονικοί" τάφοι, που κατά καιρούς ήρθαν στο φως - το συχνότερο ...

Τα νεκροταφεία του Δίου, εκτείνονται βόρεια και δυτικά της πόλης και η περίοδος χρήσης τους καλύπτει το διάστημα από τα μέσα περίπου του 5ου αι. π.Χ. ως τις αρχές του 5ου αι. μ.Χ. Τάφοι καλυβίτες σε περιβόλους από ξερολιθιά, ανάγλυφες στήλες, επιτύμβιοι βωμοί αποτελούν τα μνημεία εκείνα που μαρτυρούν τη φροντίδα των κατοίκων προς τους νεκρούς τους. Ωστόσο, τα επιβλητικότερα κατασκευάσματα της κατηγορίας των ταφικών κτισμάτων συνιστούν οι "μακεδονικοί" τάφοι, που κατά καιρούς ήρθαν στο φως - το συχνότερο ...