ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΕΚΘΕΣΕΙΣ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΦΩΤΟΘΗΚΗ
 
 
 
Εκθέσεις
| Περιγραφή | | Εκθέματα |

Το λυκόφως του Βυζαντίου 1204-1453

 
Χρυσοκέντητος επιτάφιος
Στην έκθεση παρουσιάζονται οι τελευταίοι αιώνες της βυζαντινής αυτοκρατορίας, που οριοθετούνται από τις δύο αλώσεις της Κωνσταντινούπολης, από τους Λατίνους (1204) και τους Οθωμανούς Τούρκους (1453). Πρόκειται για περίοδο που χαρακτηρίζεται από εμφυλίους πολέμους, κακή οικονομική κατάσταση και βαθμιαία συρρίκνωση των εδαφών της αυτοκρατορίας. Ωστόσο, οι τέχνες και τα γράμματα γνώρισαν μεγάλη άνθηση, με κύρια κέντρα την Κωνσταντινούπολη και τη Θεσσαλονίκη.

Η έκθεση στεγάζεται στην έβδομη αίθουσα του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού και οι θεματικές ενότητες που την απαρτίζουν αφορούν το ναό, τα νεκροταφεία, τη διοίκηση, τα εργαστήρια κεραμικής και υαλουργίας.
  
 
Συντάκτης
Δ. Ναλπάντης, αρχαιολόγος
  
 

Ενότητες της Έκθεσης
 
- Ο ναός
Η ενότητα οργανώνεται με επίκεντρο ένα αριστουργηματικό λειτουργικό ύφασμα του 1300 περίπου, τον ''Επιτάφιο της Θεσσαλονίκης''. Γύρω του εκτίθενται οι εικόνες του Χριστού ως ''Σοφία του Θεού'' και της Παναγίας Ελεούσας, καθώς και άλλες εικόνες, αρχιτεκτονικά γλυπτά, αποτοιχισμένες τοιχογραφίες, μαρμάρινες ανάγλυφες εικόνες και χειρόγραφα.

- Νεκροταφεία
Εκτίθενται επιτύμβιες επιγραφές, ανάγλυφες ταφικές πλάκες, μια μονόλιθη σαρκοφάγο του μητροπολίτη Αχρίδας Θεόδωρου Κεραμέα και τμήμα από ταφικό μνημείο που βρέθηκε στο ναό της Αγίας Σοφίας, καθώς και πήλινα και γυάλινα αγγεία, κοσμήματα και κατάλοιπα ένδυσης, που βρέθηκαν σε τάφους.

- Διοίκηση
Εκτίθενται νομίσματα και μολυβδόβουλλα. Παρουσιάζεται η νομισματοκοπία των Παλαιολόγων και ιδιαίτερα του νομισματοκοπείου της Θεσσαλονίκης, που χαρακτηρίζεται από ποικίλους τύπους νομισμάτων.

- Εργαστήρια κεραμικής και υαλουργίας.
Τα γυάλινα αγγεία που εκτίθενται, πιστοποιούν την αναβίωση της υαλουργίας στην πόλη της Θεσσαλονίκης και τις εμπορικές συναλλαγές της με τη Βενετία και την ισλαμική ανατολή. Στο πατάρι της αίθουσας παρουσιάζονται τα κέντρα παραγωγής εφυαλωμένης κεραμικής στη Μακεδονία και στη Θράκη μέσα από εργαστηριακά κατάλοιπα και αγγεία, κυρίως από τα εργαστήρια της Θεσσαλονίκης, των Σερρών και του Μικρού Πιστού στη Ροδόπη.