Όμορφο μελανόμορφο λουτήριο, έργο αττικού εργαστηρίου, που αποτελεί το αρχαιότερο αττικό αγγείο που έχει βρεθεί στην Κέρκυρα. Έχει συγκολληθεί από περίπου εκατό τεμάχια και έχει συμπληρωθεί με γύψο στα σημεία όπου ήταν ελλιπές. Στη μία πλευρά του αγγείου εικονίζονται δύο αντωποί λέοντες εκατέρωθεν φυτικού κοσμήματος και δύο άνθη λωτού σταυροειδώς διαταγμένα. Στη δεύτερη πλευρά παριστάνονται τρεις ιππείς με χιτωνίσκους, να κινούνται καλπάζοντας προς τα δεξιά. Η γραμμή εδάφους των παραστάσεων ορίζεται από πλατειά μελανή ταινία, ενώ μεταξύ αυτής και της μελανής, κωνικού σχήματος βάσης, υπάρχει ζώνη με μελανές ακτίνες επάνω σε ανοιχτόχρωμο βάθος. Ο ζωγράφος του αγγείου ήταν πιθανότατα μαθητής του διάσημου αγγειογράφου Σοφίλου. Χρονολογικά τοποθετείται στην περίοδο του Σόλωνα (590-580 π.Χ.) και η τεχνοτροπία του είναι λίγο διαφορετική από αυτή του δασκάλου του, καθώς τα έργα του Σοφίλου χαρακτηρίζονται από επιτηδευμένη κομψότητα, ενώ ο ζωγράφος της Κέρκυρας παρουσιάζει πιο μνημειώδες στυλ. Οι μορφές του έχουν βάρος και όγκο, τα περιγράμματά του είναι έντονα, δοσμένα με έμφαση, και πολλές λεπτομέρειες των μορφών αποδίδονται με εγχαράξεις, δεν διαθέτει, όμως, την τεχνική τελειότητα του Σοφίλου, αφού το γάνωμα του αγγείου είναι αμελές και ανομοιόμορφο. Το λουτήριο, αγγείο που χρησίμευε για νίψιμο κατά τη διάρκεια των νεκρικών τελετών, βρέθηκε στην περιοχή του αρχαίου νεκροταφείου της Κέρκυρας (Γαρίτσα), τοποθετημένο εξωτερικά του ενός από τους τέσσερις ταφικούς πίθους.