Τα αετώματα του κλασικού ναού του Απόλλωνα ήταν διακοσμημένα με γλυπτές παραστάσεις, που παρουσιάζουν ενδιαφέρουσες εικονογραφικές συνθέσεις και καινοτομίες. Έχουν διασωθεί μόνο θραύσματά τους, ωστόσο, χάρη στην περιγραφή του περιηγητή Παυσανία και στην εκτενή επιστημονική έρευνα έχει καταστεί δυνατή η αναπαράστασή τους κατά το μεγαλύτερο μέρος. Οι συνθέσεις και των δύο αετωμάτων χαρακτηρίζονται από παρατακτική δόμηση, χωρίς ιδιαίτερη κίνηση, ακολουθώντας τους μορφότυπους και την τεχνοτροπία, που είχε διαμορφωθεί στην ύστερη κλασική περίοδο. Ο Παυσανίας αναφέρει ως γλύπτες τους Αθηναίους Πραξία και Ανδροσθένη. Στο ανατολικό αέτωμα εικονίζεται ο Απόλλωνας, φορώντας ιμάτιο, να κάθεται πάνω σε τρίποδα και να κρατάει κλαδί δάφνης και φιάλη, ενώ περιστοιχίζεται αριστερά από τη μητέρα του Λητώ και δεξιά από την αδελφή του ’ρτεμι. Η μεγάλη εικονογραφική καινοτομία εμφανίζεται στο δυτικό αέτωμα, όπου για πρώτη φορά συνδέονται άμεσα οι θεοί Απόλλωνας και Διόνυσος στο ιερό-μαντείο του πρώτου, αποδεικνύοντας την αμφίδρομη σχέση τους. Στο κέντρο απεικονίζεται ο Διόνυσος ανάμεσα στις Θυιάδες (Μαινάδες), στον τύπο του κιθαρωδού -απολλώνιο στοιχείο-, ενώ στο μέτωπο φορεί τη χαρακτηριστική ταινία των μυημένων της διονυσιακής θρησκείας. Η απεικόνιση αυτή εξομοιώνει το Διόνυσο με το θεό της μουσικής, τον Απόλλωνα, και συμβιβάζει τους διαφορετικούς κόσμους των δύο θεών.