Η πανοπλία αυτή, που αποτελείται από το περιτραχήλιο, τον θώρακα και τις κνημίδες και συνοδεύεται από τον γωρυτό με το τόξο και τα βέλη και δύο δόρατα με χρυσοποίκιλτες αιχμές, ήταν τοποθετημένη στο κατώφλι της πόρτας που οδηγούσε από τον προθάλαμο στον θάλαμο του τάφου.

Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι το λαμπρό περιτραχήλιο, ένα είδος κολάρου με όρθιο γιακά που προστάτευε τον τράχηλο του πολεμιστή, διακοσμημένο με ένα ασημένιο - επίχρυσο έλασμα και φοδραρισμένο με δέρμα.

Φτιαγμένος από οργανικά υλικά, ύφασμα και δέρμα, ο θώρακας που θα έμοιαζε αρκετά με εκείνον του θαλάμου διαλύθηκε, σώθηκαν όμως τα βαριά ολόχρυσα κουμπώματά του που θυμίζουν λουλούδια και τα δύο βαρύτιμα χυτά γοργόνεια που τον διακοσμούσαν, προστατεύοντας τον βασιλιά από το βάσκανο μάτι.

Το πρόσωπο της Γοργόνας Μέδουσας που η θωριά του πέτρωνε όποιον το αντίκριζε είναι ένα αρχαιότατο αποτροπαϊκό σύμβολο. Τυλιγμένο με φίδια το πρόσωπο, μάσκα της απόλυτης φρίκης, θα γίνει στα ύστερα κλασικά χρόνια εικόνα ύψιστης αρμονίας και τελειότητας. Λαμπρά δείγματα του έρωτα της ελληνικής τέχνης για το κάλλος τα γοργόνεια της βασιλικής πανοπλίας, δύο αληθινά αριστουργήματα μικρογλυπτικής, γοητεύουν τον θεατή με την απόκοσμη ομορφιά τους.

Το πιο εντυπωσιακό και ασυνήθιστο στοιχείο αυτής της πανοπλίας είναι ο χρυσοποίκιλτος γωρυτός, αντικείμενο τυπικό του θρακοσκυθικού χώρου. Φτιαγμένος από δέρμα, ενισχυμένος με ξύλο στο κάτω μέρος του και στολισμένος με ασημένιο επίχρυσο έλασμα που σκεπάζει ολόκληρη την εμπρός και την κάτω πλευρά του ο γωρυτός δεν είναι τίποτα άλλο από μια θήκη που την κρεμούσαν στον ώμο σαν σάκκα, στην οποία φύλαγαν τα βέλη και το τόξο.

Το πολύτιμο έλασμα σώθηκε σε άριστη κατάσταση και μας επιτρέπει να θαυμάσουμε την πλούσια διακόσμησή του: ανάμεσα σε αγριόπαπιες και ένα πλήθος διακοσμητικά μοτίβα εκτυλίσσεται η συγκλονιστική ιστορία της άλωσης μιας πόλης, ίσως της Τροίας. ’ντρες μάχονται μέχρι την τελευταία τους πνοή να σώσουν βωμούς και εστίες, γυναίκες τρέχουν αλαφιασμένες, μανάδες σφιχταγκαλιάζουν τα παιδιά τους να τα κρύψουν από τους εχθρούς και η ιέρεια ολοφύρεται απελπισμένη στα πόδια των θεϊκών αγαλμάτων. Έξω και επάνω από την ανθρώπινη τραγωδία, στην επάνω δεξιά γωνία του γωρυτού, φανερώνεται γαλήνιος και επιβλητικός ο ίδιος ο θεός του πολέμου στο σχήμα αγέρωχου πολεμιστή.

Έργα Ελλήνων καλλιτεχνών, τα σπάνια αυτά αντικείμενα κατασκευάζονταν στα εργαστήρια των πόλεων της Μαύρης για να πουληθούν στους ηγεμόνες των Σκυθών και των Θρακών, αφού οι Έλληνες οπλίτες και βέβαια οι Έλληνες στρατηγοί όχι μόνον δεν πολεμούσαν με τόξα και βέλη, αλλά και θεωρούσαν αυτή την μορφή πολέμου υποδεέστερη τακτική, κατάλληλη μόνον για βαρβάρους. Το 359 π.Χ. ο Φίλιππος πραγματοποίησε μια εκστρατεία στη Σκυθία κατά τη διάρκεια της οποίας παντρεύτηκε την πριγκίπισσα Μήδα, θυγατέρα του βασιλιά των Γετών, που όπως φαίνεται είναι η νεκρή του προθαλάμου. Ενθύμιο αυτής της νικηφόρας εκστρατείας είναι πιθανότατα αυτός ο γωρυτός, πράγμα που δικαιολογεί και την τοποθέτηση των όπλων στο κατώφλι ανάμεσα στους δύο θαλάμους.