Η μαρμάρινη σύνθεση με θέμα τη Γιγαντομαχία κοσμούσε το ανατολικό αέτωμα του Αρχαίου Ναού της Αθηνάς Πολιάδος, τα θεμέλια του οποίου βρίσκονται στα νότια του Ερεχθείου. Από πολλά θραύσματα έχουν αποκατασταθεί τέσσερις συνολικά μορφές, με κυρίαρχη την Αθηνά. Η θεά εικονίζεται σε ευρύ διασκελισμό, κραδαίνοντας το δόρυ, τη στιγμή που καταβάλλει το Γίγαντα Εγκέλαδο (από τον οποίο έχει σωθεί μόνο το άκρο αριστερό πόδι). Δεξιότερα εικονίζεται ένας Γίγαντας ανάσκελα πεσμένος στο έδαφος. Τις γωνίες της σύνθεσης κλείνουν δύο Γίγαντες σε πρηνή θέση, γονατισμένοι στο ένα τους πόδι. Τα γλυπτά έχουν αποδοθεί είτε σε μια ανακαίνιση του Αρχαίου Ναού της Αθηνάς από

τους γιους του Πεισιστράτου (525 π.Χ.) ή σχετίζονται με την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας στην Αθήνα (510-500 π.Χ.). Η σύνθεση είναι σημαντική για την εξέλιξη της αρχιτεκτονικής γλυπτικής, καθώς οι μορφές είναι ολόγλυφες και όχι πλέον ανάγλυφες, όπως παλαιότερα. Το έργο αποδίδεται σε κάποιο Αθηναίο γλύπτη της αρχαϊκής εποχής, ίσως στον Ένδοιο ή τον Αντήνορα γνωστό από επιγραφές και φιλολογικές πηγές.