Ο μεγαλύτερος και πιο φημισμένος από τους αρχαϊκούς ιππείς, που αφιερώθηκε στο ιερό της Αθηνάς γύρω στα μέσα του 6ου αι. π.Χ. Το κεφάλι του ιππέα είναι γύψινο εκμαγείο. Το πρωτότυπο, (που συνταιριάστηκε με το κορμό από τομ ’γγλο αρχαιολόγο H. Payne), σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου (MNC 2128) προερχόμενο από τη συλλογή του G. Rampin. Απλές και σφικτές φόρμες συνθέτουν τη διάπλαση του κορμού του νέου οι ανατομικές λεπτομέρειες, του οποίου δηλώνονται αρκετά σχηματικά. Μεγαλύτερο βάρος δόθηκε από το γλύπτη στην απόδοση της κεφαλής, με τη λεπτόλογη επεξεργασία της κόμμωσης και του γενιού. Το στεφάνι που φορεί ο ιππέας, από φύλλα δρυός ή αγριοσέλινου, υποδηλώνει νικητή σε αγώνες. Το σύμπλεγμα αποδίδεται σε κάποιο σημαντικό, αλλά άγνωστο γλύπτη, που συμβατικά ονομάστηκε ''Καλλιτέχνης του Ιππέα Rampin''. Ο ίδιος φαίνεται ότι είχε κατασκευάσει και ορισμένα άλλα αφιερώματα στην Ακρόπολη, όπως η περίφημη ''Πεπλοφόρος'' κόρη, ο σκύλος (Ακρ.143) και η λεοντοκεφαλή-υδρορρόη (Ακρ.69) του Αρχαίου Ναού (550 π.Χ.).