Οι πόρπες αποτελούσαν τμήμα της ενδυμασίας, ένα εξάρτημα, συχνά μεταλλικό, που ενώνει δύο άκρες (ζώνης, ιμάντα κ.α.), που κουμπώνει (ένδυμα, τσάντα κ.α.) ή που παίζει διακοσμητικό ρόλο (σε ρούχα, σε παπούτσια κλπ.). Η συγκεκριμένη διμερής αμυγδαλόσχημη πόρπη ξεχωρίζει για τη θεματογραφία της παράστασης που αντλεί το θέμα της από το θρησκευτικό κύκλο. Ανάγλυφο και εγχάρακτο σεντέφι με παράσταση της Κοίμησης της Θεοτόκου έχει εναποτεθεί πάνω στην ασημένια πλάκα. Στο κέντρο εμφανίζεται η Θεοτόκος στην κλίνη της, ενώ μέσα σε ένα αψιδωτό πλαίσιο ο Ιησούς κρατά αγκαλιά την προσωποποίηση της ψυχής της. Χερουβείμ και μορφές Αποστόλων συνωθούνται στα διάκενα. Εντυπωσιάζουν οι εκφραστικές προσωπογραφίες στην παραδοσιακή απόδοση της σκηνής και δίνουν στον τεχνίτη που κατασκεύασε την πόρπη αυτή μια καλλιτεχνική πνοή. Οι πόρπες είναι προϊόντα της μεταλλουργίας και ορισμένες φορές κατασκευάζονταν από πολύτιμα μέταλλα, άργυρο, χρυσό. Οι πόρπες είναι ορειχάλκινες, κάποτε επαργυρωμένες, απλές αλλά και με την περίτεχνη μορφή της κεντρικής ροζέτας με δύο πλάγια τμήματα εκατέρωθεν. Οι διακοσμήσεις τους είναι οφθαλμόσχημες και περιλαμβάνουν πουλιά και φυτικά κοσμήματα. Κατασκευάζονται συνήθως με τη φουσκωτή τεχνική, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις χρησιμοποιείται και σαβάτι. Οι μεγάλες πόρπες είναι κατάφορτες από διακοσμητικά στοιχεία, φυτικά και γεωμετρικά.