Η στάμνα υπήρξε ένα από τα πιο διαδεδομένα σχήματα στην αγγειοπλαστική παραγωγή, λόγω της κυρίαρχης θέσης της στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, ήδη από την αρχαιότητα. Ήταν το κυριότερο πήλινο αγγείο αποθήκευσης και μεταφοράς υγρών (κρασιού, λαδιού και ιδιαίτερα του νερού, ελλείψει δικτύου ύδρευσης έως και τη δεκαετία του 1960) στο χώρο της ελληνικής παραδοσιακής κοινωνίας των νεότερων χρόνων. Η συγκεκριμένη στάμνα στην τοπική διάλεκτο της Θεσσαλίας ονομάζεται ''κουρκούνα''. Έχει απιόσχημο σώμα, ταινιωτή βάση και ψηλό λαιμό. Οι λαβές είναι ταινιωτές και γωνιώδεις με ελαφρές νευρώσεις. Η απλοϊκή γραπτή διακόσμηση του αγγείου έχει γίνει με λευκό μπαντανά. Στο σώμα και στις δύο όψεις εμφανίζονται φυλλοειδή κοσμήματα. Μικρές επάλληλες γραμμώσεις σε δύο ζώνες στολίζουν τον ώμο και ένα σπειροειδές κόσμημα βρίσκεται στο λαιμό κοντά στην ένωση των λαβών. Στις λαβές υπάρχουν επίσης απλά γραμμικά κοσμήματα.