Η σύνθεση με θέμα τη Γιγαντομαχία κοσμούσε το ανατολικό αέτωμα του αρχαίου ναού της Αθηνάς Πολιάδος, τα θεμέλια του οποίου βρίσκονται νότια του Ερεχθείου. Από πολλά θραύσματα έχουν αποκατασταθεί τέσσερις συνολικά μορφές, με κυρίαρχη την Αθηνά. Η θεά απεικονίζεται σε μεγαλοπρεπή διασκελισμό, τη στιγμή που καταβάλλει το Γίγαντα Εγκέλαδο, από τον οποίο έχει σωθεί μόνο το πόδι. Με το αριστερό της χέρι προτείνει την αιγίδα, ενώ με το δεξί κρατεί το δόρυ. Δεξιότερα εικονίζεται ένας Γίγαντας μισοπεσμένος στο έδαφος, και στις γωνίες της σύνθεσης δύο ακόμη Γίγαντες σε πρηνή θέση, έτοιμοι να ορμήσουν στη μάχη. Τα γλυπτά έχουν συσχετισθεί με την ανακαίνιση του ναού από τους γιους του Πεισιστράτου (525 π.Χ.) αλλά και με την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας στην Αθήνα (510-500 π.Χ.). Η σύνθεση είναι σημαντική για την εξέλιξη της αρχιτεκτονικής γλυπτικής, καθώς οι μορφές είναι πια ολόγλυφες και όχι απλώς ανάγλυφες, όπως παλαιότερα. Το έργο αποδίδεται σε Αθηναίο γλύπτη, ίσως στον Ένδοιο ή στον Αντήνορα.