Μικρό, κομψό γλυπτό, εντυπωσιακό στη σύνθεση και στην εκτέλεσή του. Είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα του ανάλαφρου ρυθμού, που άνθησε στους ύστερους ελληνιστικούς χρόνους και συμβατικά ονομάζεται «ελληνιστικό ροκοκό». Σώζεται ακέραιο και η επιφάνειά του είναι πολύ καλά στιλβωμένη, δίνοντας την εντύπωση της πορσελάνης. Απεικονίζεται η θεά Αφροδίτη γυμνή, σε οκλάζουσα θέση, να στρέφει το κεφάλι και το άνω μέρος του κορμού της στα πλάγια, ενώ τα χέρια της υψωμένα κρατούν τα μακριά, λυτά μαλλιά της. Πρόκειται για υστεροελληνιστική μετάπλαση της Οκλάζουσας Αφροδίτης, του φημισμένου έργου του 3ου αιώνα π.Χ., δημιουργήματος του Δοιδάλσα της Βιθυνίας, ο οποίος απεικόνιζε τη θεά στο μπάνιο μαζί με Ερωτιδέα, να ξαφνιάζεται από κάποιο θόρυβο και να κρύβει το σώμα με τα χέρια της, σε μία στιγμιαία κίνηση. Στη ροδιακή παραλλαγή η Αφροδίτη έχει διαφορετική κίνηση, αφού απομακρύνει τα μαλλιά από τα μάτια της προσπαθώντας να δει τι συμβαίνει. Η αποδόση ανατομικών λεπτομερειών αποφεύγεται, σύμφωνα με την τεχνοτροπία της εποχής, που επιζητεί απλώς την ικανοποίηση της όρασης.